Drogi Postępu II

Program ten o nazwie "Drogi Postępu II" ma na celu zaspokojenie najbardziej podstawowych potrzeb żywnościowych tego kraju. Największa na świecie katolicka organizacja charytatywna w specjalnym komunikacie przypomniała, że 27-letnia wojna domowa w Angoli doprowadziła ten kraj do katastrofy społeczno-gospodarczej, pozostawiając rolników bez wsparcia i rodziny bez domów. Od czasu zakończenia działań zbrojnych przed 2 laty ponad 3,8 mln osób, dotkniętych wcześniej konfliktem, powróciło na ziemie, które musiały opuścić z powodu wojny. Ocenia się, że ok. 70% z nich udało się w drogę powrotną, bez jakiejkolwiek opieki czy pomocy ze strony miejscowych władz lub organizacji humanitarnych, do obszarów, które jak na razie nie są przystosowane do ponownego zasiedlenia. Ponadto powrót utrudniają miny, zakopane w ziemi - specjaliści szacują, że w całym kraju znajduje się ok. 6 mln min, które dotychczas nie wybuchły, a także zniszczone mosty i zły stan dróg. Jednocześnie zmniejszony dostęp do żywności w dawnych rejonach konfliktu spowodował dramatyczny brak możliwości zaspokojenia potrzeb wyżywieniowych i w efekcie ostre niedożywienie w wielu miejscach. Według niektórych ocen, co najmniej 100 tys. ludzi potrzebuje natychmiastowej pomocy żywnościowej. Celem obecnych działań Caritasu jest zapewnienie względnego bezpieczeństwa wyżywieniowego powracającym do swych domostw uchodźcom. Z myślą o tym organizacja pracuje nad odrodzeniem produkcji rolnej, hodowli bydła i przywróceniem krajowi jego własnych zdolności żywnościowych. Przedstawiciele Caritasu liczą na osiągnięcie przez Angolę samowystarczalności w tym zakresie, opierając się na fakcie, że miejscowa produkcja żywności wzrasta z każdego rokiem od czasu zawarcia układu pokojowego w 2002 r. "Gdyby udało się w sposób znaczący pomóc uchodźcom wracającym na ziemie rozminowane, kraj szybko stałby się samowystarczalny pod względem wyżywienia, a nawet mógłby produkować nadwyżki, aby zapewnić małe »banki nasion« i bezpieczeństwo żywnościowe na przyszłość" - stwierdza komunikat tej międzynarodowej organizacji. Caritas Internationalis skupia 162 krajowe i regionalne katolickie organizacje pomocy, rozwoju i usług społecznych w ponad 200 krajach i obszarach. Angola, która prawie 5 wieków była kolonią portugalską, uzyskała niepodległość w 1975 r. i niemal natychmiast wybuchła tam wojna domowa między lewicowo-marksistowskim Ludowym Ruchem Wyzwolenia Angoli (MPLA) a prawicowym Narodowym Związkiem na rzecz Całkowitej Niezależności Angoli (UNITA); istniał też centrowy Narodowy Front Wyzwolenia Angoli (FNLA), który jednak dość szybko przestał się liczyć w rozgrywkach o władzę. MPLA cieszył się poparciem ZSRR, Kuby i innych państw komunistycznych, podczas gdy UNITĘ wspierały kraje zachodnie, głównie RPA i USA. Wojna trwała ponad ćwierć wieku, mimo zawieranych co pewien czas rozejmów i porozumień o przerwaniu ognia, niszcząc i rujnując kraj, który i tak był słabo rozwinięty i o niskim dochodzie. Ostatecznie w 2002 r. podpisano kolejny układ pokojowy, który tym razem okazał się trwały i pozwolił na zakończenie wojny.