Zachować naukę Chrystusa to nią żyć

Nawiązując do słów Jezusa „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” metropolita katowicki podkreślił, że warunkiem wpisania naszych imion do Księgi Życia jest zachowanie nauki Chrystusa, tak jak warunkiem zamieszkania w ziemi obietnicy było dla Izraelitów zachowanie przymierza z Bogiem, które On zawarł z Abrahamem i jego potomstwem. „Zachować naukę Chrystusa to nie tylko ją znać, ale nią żyć. W tym sensie słowa Chrystusa są słowem życia” – stwierdził.

Abp Skworc zwrócił uwagę, że gdy dzieci chodzą do szkoły, rodzice i nauczyciele bardzo chcą, aby zdobywały wiedzę, nabierały umiejętności, po to, by później w dorosłym życiu mogły pracować, zbudować rodzinę, żyć godnie dzięki wcześniej zdobytemu wykształceniu i wypracowanym umiejętnościom. „Zauważmy też, że uczymy się przez całe życie. Nie da się również zanegować tego, że wypełnianie na co dzień nauki Chrystusa wpisuje nas do Księgi Życia” – mówił dalej.

Wskazał również, że w życiu duchowym mści się na człowieku brak pilności w szkole Jezusa. „Nieodrobione zadania, które stawia przed człowiekiem Boski Nauczyciel, niosą za sobą poważne konsekwencje. Duchowe lenistwo, duchowe wagary przyczyniają się do nakładania na twarde karki ciężarów, których nikt nigdy nie chciałby nosić” i pytał, nawiązując do pierwszej formy aktu pokuty w czasie Mszy św.: „Ale, czyż ludzie nie płacą wciąż za swoje zaniedbania? Czyż ludzie nie płacą wciąż za swoje błędy, zamiast na nich się uczyć i w przyszłości ich już więcej nie popełniać?”.

Wskazał następnie, iż nie bacząc na trudności trzeba świadczyć, że warto uczciwie żyć według ewangelicznego scenariusza. „I za to, wymagające nieraz odwagi świadectwo – składane chociażby w czasie szkolnych rekolekcji – przyjmijcie szczere Bóg zapłać!” – powiedział metropolita katowicki. Przywołując używane przez Edwarda Stachurę pojęcie „życiopisania”, abp Skworc stwierdził, że postępując według nauki Chrystusa, piszemy własnym wysiłkiem, ale i współpracą z Bogiem, naszą historię życia. „Bóg daje nam czas na „życiopisanie”. On jest promotorem naszego „życiopisania”, inspiruje i koryguje, nawet karty zapisane pseudo-wolnością i zniewoleniem, czy nawet niewiernością, usuwa w przestrzeń miłosierdzia, którym wyraża się sprawiedliwa ocena człowieczego opus vitae”.

Na koniec przytoczył słowa wypowiedziane przez papieża Franciszka: „Strzeżmy Chrystusa w naszym życiu, aby strzec innych, strzec dzieło stworzenia”, akcentując, że powołanie do strzeżenia, opiekowania się, ma wymiar ogólnoludzki i jest jednym z imion wychowania. „Strzeżmy więc Chrystusa w naszym życiu i powierzonych nam uczniów” – zaapelował.