Słubice: Tu ma być ich Mekka

Cmentarz znajduje się przy wyjeździe z miasta w kierunku Rzepina, na terenie dawnego przedmieścia Frankfurtu – Dammvorstadt. Na tzw. Górze Żydowskiej – Judenberg w XVIII w. pochowano m.in. Josefa Teomina z Frankfurtu, uznawanego za osobę, która w ciągu ostatnich 300 lat wywarła ogromny wpływ na środowisko żydowskie. – Teomin pisał komentarze do Talmudu i był znawcą prawa żydowskiego dotyczącego spożywania posiłków – wyjaśnił podczas jednej z wizyt w Słubicach rabin Berlina Ytzhak Ehrenberg. – Tak jak niegdyś, miejsce jego spoczynku mogłoby się stać celem pielgrzymek – podkreślał. Interweniowali u Millera Między innymi z tego powodu Żydzi starali się odzyskać dawny cmentarz. I w ubiegłym roku to im się udało. Pomocna okazała się ustawą, o stosunku państwa polskiego do Gmin Wyznaniowych Żydowskich, według której cmentarz podlega ochronie. Kłopot polegał jednak na tym, że część terenu cmentarza nie należała do państwa, ale do prywatnych osób. Żydzi byli oburzeni, bo na cmentarzu działała agencja towarzyska. Sprawa otarła się nawet o senat USA. Interweniowali też u byłego premiera Leszka Millera. Sprawę załatwiono dopiero wtedy, gdy gmina odkupiła nieruchomość. Wkrótce potem zwróciła ją Żydom. Postawili już tu pomniki trzech rabinów, w planach mają odrestaurowanie bramy wjazdowej i odbudowę domu pogrzebowego. Mieszkali tu od wieków Historią cmentarza od wielu lat interesują się historycy i regionaliści z pogranicza. Z ,, Krótkiej historii cmentarza żydowskiego’’, napisanej przez dyrektora Archiwum Miejskiego we Frankfurcie Ralfa R. Targiela, wynika, że Żydzi mieszkali we Frankfurcie od XIII w. Przez lata czuli się pełnoprawnymi obywatelami Niemiec. Zmienili to dopiero narodowi socjaliści, którzy kilka lat przed II wojną światową przejęli władzę. Gmina żydowska liczyła wtedy 800 osób. Liczbę tę ustalono na podstawie wydanego w 1938 r. spisu firm żydowskich, który miał służyć Niemcom po to, by wiedzieli, z czyich usług nie należy korzystać.