Francja: Rozmowy prawosławnych o zjednoczeniu

W rozmowach wezmą udział przewodniczący obu komisji: ze strony moskiewskiej - arcybiskup korsuński Innocenty, a z ramienia Kościoła "zagranicznego" - przewodniczący jego komisji, arcybiskup berliński i niemiecki Marek oraz towarzyszący im członkowie tych gremiów. Rokowania na temat przywrócenia jedności w rosyjskim prawosławiu rozpoczęły się w lipcu ub.r. w Moskwie w następstwie pierwszej w historii oficjalnej wizyty w Rosji w maju ub.r. delegacji RKPzG z jego zwierzchnikiem metropolitą Laurem na czele. Oba Kościoły powołały wówczas własne komisje do prowadzenia rozmów nt. jedności, które spotykają się co pewien czas. Ważną rolę w dojściu do skutku tej wizyty i rozpoczęciu dialogu odegrało spotkanie prezydenta Rosji Władimira Putina z Laurem w jego siedzibie w Nowym Jorku podczas pobytu szefa państwa w Stanach Zjednoczonych we wrześniu 2003 r. Pierwsze spotkanie odbyło się w stolicy Rosji w dniach 22-24 lipca 2004, drugie - w Monachium 14-16 września i trzecie - ponownie w Moskwie 17-19 listopada ub.r. Dialog nie jest łatwy, gdyż Kościół "zagraniczny" stawia kilka warunków wstępnych swym rozmówcom, m.in. potępienie i odcięcie się przez Patriarchat od tzw. "sergiaństwa", czyli ogłoszonej w 1927 r. przez ówczesnego strażnika Tronu Patriarszego metropolitę Sergiusza deklaracji lojalności Kościoła wobec władzy sowieckiej. Domaga się także potępienia przez Moskwę ekumenizmu i wystąpienia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego (RKP) ze Światowej Rady Kościołów i innych struktur ekumenicznych. Ponadto RKPzG zarzuca swym partnerom nieuczciwe sposoby działania wobec swego majątku w Ziemi Świętej, gdzie RKP przejął siłą, przy współudziale władz palestyńskich, niektóre klasztory i inną własność Kościoła "zagranicznego". RKPzG powstał na początku lat dwudziestych na emigracji w ówczesnej Jugosławii z inicjatywy grupy duchownych i świeckich Rosjan, którzy uciekli z kraju po rewolucji bolszewickiej 1917 r. Do 1927 "zagraniczny" utrzymywali kontakty - coraz bardziej zresztą słabnące - z Kościołem w Rosji, które jednak ustały całkowicie po ogłoszeniu w tymże roku wspomnianej deklaracji lojalności przez metropolitę Sergiusza. Od tamtego czasu oba nurty rosyjskiego prawosławia przez całe dziesięciolecia były do siebie wrogo nastawione, a RKPzG określał Patriarchat często mianem "sowieckiego" (a nie moskiewskiego). Dopiero przemiany na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, a zwłaszcza upadek komunistycznego ZSRR i przywrócenie wolności religijnej umożliwiły nawiązanie pierwszych kontaktów, początkowo nieoficjalnych.