Krzyk wykluczonych

Organizuje ją już po raz 12, poprzez duszpasterstwa społeczne, Konferencja Episkopatu Brazylii wraz z organizacjami pozarządowymi, związkami zawodowymi oraz innymi instytucjami społecznymi. „Krzyk wykluczonych” został zorganizowany po raz pierwszy w 1995 roku w celu pogłębienia przeprowadzanej w Wielkim Poście Kampanii Braterstwa. Cztery lata później inicjatywa organizacji „Krzyku wykluczonych” rozszerzyła się na inne kraje Ameryki Łacińskiej. Początkowo było to wydarzenie kościelne. Z czasem do organizacji „Krzyku wykluczonych” zaczęły dołączać inne wyznania, wspólnoty religijne, ruchy społeczne zatroskane o tych, którzy pozostają na marginesie życia społecznego. Alarmujący rozwój przemocy w brazylijskich miastach, szkolnictwo, praca, wartości moralne i etyczne w społeczeństwie – to tematy, które przewijały się w trakcie kolejnych wydań „Krzyku wykluczonych”. Podczas Eucharystii, nabożeństw ekumenicznych, procesji, pochodów, manifestacji, konferencji i dyskusji – organizatorzy „Krzyku wykluczonych” – pragnęli ukazać istniejące, różne formy wykluczenia społecznego w celu poszukiwania wspólnych rozwiązań dla kształtowania społeczeństwa bardziej sprawiedliwego i braterskiego, opartego na wartościach etycznych.