Nieznane przemówienie Jana Pawła II

Ostatecznie chodzi o to, żeby to przyjąć ze wszystkimi konsekwencjami, nie bać się tego przyjąć. Przyszłość Polski, przyszłość Polski zależy od tego, ilu będzie ludzi w ten sposób dojrzałych [oklaski]. Tego Wam z całej duszy życzę. Już nie chcę mnożyć słów, bo czasu też nie mamy za dużo, a poza tym lepiej zakończyć w takim miejscu, w którym wszyscy słuchacze są przekonani [oklaski]. Owszem, jeszcze jedno Wam powiem, że ta droga ma swój urok. Ta droga ma swój urok! Wy wszyscy jesteście świadomi tego, że ta droga ma w sobie swój urok i swoje piękno. Ewangelia to jest droga pięknego życia człowieka albo też droga trudnego piękna życia ludzkiego. Życzę Wam właśnie tej drogi, tego trudnego piękna życia ludzkiego [oklaski]. Bo jesteście piękni! Teraz, jak tak trzymacie te krzyże, to Wam pobłogosławię wszystkim z wielkim wzruszeniem. Niech imię Pańskie będzie błogosławione. [wszyscy] Teraz i na wieki. Wspomożenie nasze w imieniu Pana. [wszyscy] Który stworzył niebo i ziemię. - Niech Wam błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty. - [wszyscy] Amen. Jesteście pobłogosławieni, ludzie i krzyże. A teraz muszę iść fotografować się z biskupami [śmiech]. Do zobaczenia przy następnej okazji. Przypuszczam, że następnym razem [oklaski] zajedziecie taką reprezentacją do Rzymu [oklaski]. Tekst przemówienia wygłoszonego na Jasnej Górze na zamkniętym spotkaniu Jana Pawła II z pracownikami i studentami Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 6 czerwca 1979 r. Papież ani razu nie zajrzał do przygotowanego wcześniej i drukowanego potem tekstu przemówienia, mówił wyłącznie z głowy. Tekst wygłoszony nagrał ówczesny rzecznik prasowy KUL-u Norbert Wojciechowski i teraz udostępnił go "Gazecie". Jest to pierwodruk po już bez mała 30 latach.