Serce Króla królów i intronizacja

Kto jest kompetentny dokonywać Aktów Intronizacji? Osobiście - każdy, nikt w czyimś imieniu. W rodzinie głowa rodziny lub ta osoba, która ma prawo do podejmowania takich decyzji (w razie rozłąki, separacji itp.). We wspólnocie - przełożony, przełożona. Gdy taki Akt ma zaistnieć w wymiarze społecznym, państwowym, może go dokonywać dana władza, jej przedstawiciele w łączności z władzą Kościoła. Marzy mi się taka uroczystość na Jasnej Górze (marzenia dobra rzecz). Istnieje bowiem autonomia Kościoła, który nie wkracza w dziedziny władzy państwowej, oraz państwa, które ma swoje kompetencje i nie może ich przejmować Kościół. Przedstawiciele państwa pełniący różne urzędy dokonują takiego Aktu Intronizacji i wyrażenia gotowości życia według Bożego Serca jako ludzie wiary w łączności z Kościołem i w Kościele. Dlatego niezrozumiała wydaje się inicjatywa niektórych posłów ubiegłej kadencji, którzy w parlamencie - instytucji świeckiej, podejmowali decyzje o nadaniu Chrystusowi nowego tytułu, który może nadawać tylko Kościół. W wielu parafiach odbywają się rekolekcje intronizacyjne Najświętszego Serca Pana Jezusa przygotowujące wiernych do podejmowania takich Aktów. Prowadzą je najczęściej redemptoryści. Przygotowują one do intronizacji osobistej, rodzinnej i społecznej. Słuchacze Radia Maryja mieli niedawno okazję uczestniczyć w takim wydarzeniu w skali miasta (Tarnobrzeg, diecezja sandomierska). Cechą charakterystyczną inicjatywy intronizacyjnej jest włączenie się w nią osób świeckich. One, za zgodą księdza proboszcza, tworzą Wspólnotę dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, która swoją pracę na rzecz Intronizacji rozpoczyna od cotygodniowej modlitwy przed wystawionym Najświętszym Sakramentem; współpracują z księdzem proboszczem i innymi osobami świeckimi w przygotowaniu i przeprowadzeniu Intronizacji w parafii, a po zakończeniu rekolekcji kontynuują swoją modlitwę i wysiłki zmierzające do utrwalenia ich owoców. W "Dzienniczku" Siostry Faustyny Kowalskiej znajdują się takie słowa: "Takim jestem dla ciebie i takim będę, jakim Mnie wysławiasz". (Dz, 1707). Więc modlę się: Wysławiam Cię, Panie Jezu, Królu wszechświata, a więc każdego wymiaru kosmosu i każdego zakątka ziemi, także umiłowanej Ojczyzny naszej, Polski. Wysławiam Cię w staraniach ludzi zatroskanych o Twoje królestwo w Polsce, o intronizację Twojego Boskiego Serca w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym i państwowym. Wysławiam Cię, Panie, w odwadze udzielanej ludziom świeckim w zaangażowaniach intronizacyjnych. Wysławiam Cię w rychłym dniu, w którym nasza Ojczyzna, Polska, jednoznacznie opowie się za Tobą jako Panem i Królem, a swoje sprawy prowadzić będzie według prawa Ewangelii i Twego Boskiego Serca. Wysławiam Cię w błogosławionym życiu apostołki Bożego Serca Rozalii Celakówny. o. Jan Mikrut CSsR Na temat intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Króla królów i Pana panujących, pojawia się coraz więcej publikacji. Encykliki: Leon XIII "Annum sacrum", Pius XI "Ouas primas", Pius XI "Miserentissimus Redemptor", Pius XII "Haurietis aquas", Jan Paweł II "Redemptor hominis", "Dives in misericordia"... Cztery pierwsze znajdują się w książce "Polska nie zginie, jeśli", Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa 2002 r., pod red. o. Jana Mikruta CSsR. Przesłania Marii Małgorzaty Alacoque i sługi Bożej Rozalii Celakówny znajdziemy w opracowaniu: o. Zygmunta Dobrzyckiego OSPPE, o. Sykstusa Szafrańca OSPPE: "Wielkie wezwanie Serca Jezusa do Narodu Polskiego", WAM, Kraków 2007. Osoby zainteresowane budowaniem Wspólnot dla Intronizacji NSPJ mogą uzyskać informacje pod adresem: Ewa Nosiadek, ul. Pilotów 28/23, 31-462 Kraków, tel. (012) 412 61 05.