Konsekrowani o Europie

Osoby konsekrowane na różnych etapach historii przyczyniły się w istotny sposób do ukształtowania tożsamości kulturowej i do odkrycia ludzkich i chrześcijańskich wartości. Pragniemy się do tego przyczynić, aby owe korzenie nie zostały zatracone. My, osoby konsekrowane czujemy się synami i córkami Europy z jej często bolesną historią. Żyjemy tymi samymi napięciami, sprzecznościami i słabościami jak wszyscy inni. Równocześnie jesteśmy przedstawicielami ogromnej duchowej spuścizny i ideału braterstwa. Wierzymy, że religijne życie wspólnotowe jest darem Ducha Świętego, któremu Bóg daje pierwszeństwo. Jest ono miejscem spotkania z Chrystusem, który nas jako pierwszy umiłował, wybrał i zjednoczył. Z Jego łaski odpowiadamy na Jego widzialną miłość z wiarygodnym, radosnym i zrozumiałym braterstwem. Wierzymy, że religijne życie wspólnotowe jest szkołą, w której uczymy się przechodzenia od „ja” do „my” i rozbudzania pasji do wspólnych spotkań. Wierzymy, że religijne życie wspólnotowe jest szkołą relacji, w której więź z innymi przeżywana jest z cierpliwością i wytrwałością. W tym miejscu skupia się potencjał każdego z jego uczestników z trudnościami i słabościami. Siła tej więzi tworzy wspólnotę, która wytrzymuje różnice i napięcia. Wierzymy, że religijne życie wspólnotowe jest szkołą pojednania i przebaczenia. Poszukując prawdy, mamy świadomość własnych zranień i granic, uznając zło w nas. Żałując za niesprawiedliwość i zło, które jest w nas, chcemy być znakiem przebaczenia i pokoju. Wierzymy, że religijne życie wspólnotowe jest szkołą gościnności, w której jest miejsce dla Boga i bliźniego. Dzięki temu jesteśmy zdolni usłyszeć krzyk wyłączonych, poniżonych, zubożałych i migrantów. Poruszeni umiłowaniem ludzkości, pragniemy wykorzystać wszelkie środki i znaki dla przywrócenia ludziom ich godności. Wierzymy, że naznaczone Ewangelią religijne życie wspólnotowe zakłada misję głoszenia Królestwa Bożego. Aby ją wypełnić należy szukać nowych dróg: skromna obecność pomiędzy ludźmi, rosnąca współpraca pomiędzy instytutami a świeckimi i nowy język, będący językiem nadziei, solidarności i miłosierdzia. Ten wkład pragniemy wnieść w tworzenie Europy jako osoby konsekrowane i równocześnie jako jej obywatele.