Orędzie Benedykta XVI na Dzień Modlitw o Powołania

Benedykt XVI zwraca na to uwagę w opublikowanym 22 lutego 2008 r., a datowanym 3 grudnia 2007 r., we wspomnienie św. Franciszka Ksawerego, patrona misji, orędziu na 45. Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Obchodzi się go w 4. Niedzielę Wielkanocną przypadającą w tym roku 13 kwietnia. Jego tematem będzie tym razem „Powołanie w służbie Kościoła misyjnego”. „Kościół jest misyjny jako całość i w każdym ze swoich członków – pisze Papież. – Każdy chrześcijanin jest powołany do dawania świadectwa i do głoszenia Ewangelii. Jednak w sposób szczególny wymiar misyjny jest wewnętrznie związany z powołaniem kapłańskim”. Ojciec Święty wskazuje na wielkie znaczenie księży dla misji. „Statystyki potwierdzają fakt, że każdego roku wzrasta liczba osób ochrzczonych dzięki działalności duszpasterskiej tych kapłanów, którzy bezgranicznie poświęcają się trosce o zbawienie braci. Przez kapłanów Jezus staje się ciągle obecny pośród ludzi naszych czasów, nawet w najbardziej oddalonych zakątkach ziemi”. Benedykt XVI wyraża przekonanie, że „wspólnoty chrześcijańskie, które w intensywny sposób przeżywają wymiar misyjny tajemnicy Kościoła, nie będą nigdy zamykać się same w sobie. Działalność misyjna Kościoła jako świadectwo miłości Boga staje się szczególnie owocna wtedy, gdy jest realizowana wspólnotowo, «aby świat uwierzył»” – czytamy w orędziu na Światowy Dzień Modlitw o Powołania. Poniżej publikujemy pełny tekst papieskiego orędzia. Temat: «Powołania w służbie Kościoła misyjnego» Drodzy bracia i siostry! 1. Na Światowy Dzień Modlitw o Powołania, który będziemy celebrować 13 kwietnia 2008 roku, wybrałem temat: Powołania w służbie Kościoła misyjnego. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus zlecił Apostołom następującą misję: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19), zapewniając ich: „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Kościół jest misyjny jako całość i w każdym ze swoich członków. Chociaż na mocy sakramentu chrztu i bierzmowania każdy chrześcijanin jest powołany do dawania świadectwa i do głoszenia Ewangelii, to jednak w sposób szczególny wymiar misyjny jest wewnętrznie związany z powołaniem kapłańskim. W czasach przymierza z Izraelem, Bóg powierzał misję prorocką i kapłańską wybranym i powołanym przez siebie osobom, które posyłał do ludu w swoim imieniu. Tak postąpił w przypadku Mojżesza, do którego skierował polecenie: „Idź przeto teraz – powiedział do niego Jahwe – oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu… Po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze” (Wj 3, 10.12). W podobny sposób przekazywanie misji dokonywało się w przypadku proroków. 2. Obietnice uczynione ojcom zrealizowały się w pełni w Chrystusie. Nawiązuje do tego Sobór Watykański II w słowach: „Przyszedł zatem Syn zesłany przez Ojca, który wybrał nas w Nim przed założeniem świata i przeznaczył do przybrania za synów… Aby wypełnić wolę Ojca, Chrystus zapoczątkował Królestwo niebieskie na ziemi i objawił nam misterium Ojca, a przez swoje posłuszeństwo dokonał odkupienia (Konstytucja dogmatyczna o Kościele, Lumen gentium, 3). Jezus wybrał sobie uczniów jako bliskich współpracowników do działalności mesjańskiej już w życiu publicznym, podczas nauczania w Galilei. Wyraził to w kontekście cudu rozmnożenia chleba, kiedy zwrócił się do Apostołów słowami: „Wy dajcie im jeść” (Mt 14, 16).