Polska odnawia małżeńskie śluby

Odnowienie przyrzeczeń małżeńskich będzie w tym dniu odbywać się także w parafiach na terenie kraju. – To pewnego rodzaju manifestacja tego, że polskie rodziny chcą trwać przy modelu dojrzałej miłości, trwałego małżeństwa i szczęśliwej rodziny – mówi dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin. – To także nasz publiczny sprzeciw wobec takiego okaleczenia miłości, małżeństwa i rodziny, jakie obserwujemy – podsumowuje o. Rębacz. Na Jasnej Górze swoje ślubowania złoży także około trzydziestu nowych doradców życia rodzinnego. W diecezjach i poszczególnych parafiach pracują oni z narzeczonymi, wyjaśniają zasady etyki małżeństwa, służą radą w parafialnych poradniach rodzinnych, a także współpracują z duszpasterzami młodzieży. Jednocześnie z Ogólnopolską Pielgrzymką Małżeństw i Rodzin na Jasną Górę, odbędzie się jesienna sesja diecezjalnych duszpasterzy rodzin i doradców życia rodzinnego. Będzie ona poświęcona 40-leciu encykliki Pawła VI „Humanae vitae”. Spotkanie rozpocznie się 27 września. Jak podkreśla o. Rębacz, „”Humanae vitae”, krzywdząco redukowana tylko do zakazu antykoncepcji, podkreśla w niezwykły sposób wartość miłości małżeńskiej. Pokazuje dwa jej wymiary, duchowy i cielesny. Obydwa uznaje za istotne i nawzajem się dopełniające”. Podjęty zostanie też temat „rewolty seksualnej” z 1968 i jej skutków po 40 latach. Podwaliny dla duszpasterstwa rodzin dała encyklika papieża Piusa XI o małżeństwie chrześcijańskim „Casti connubii” z 1930 r., kolejnym ważnym impulsem stało się nauczanie soboru watykańskiego II, zawarte w konstytucji „Gaudium et spes” w rozdziale „Troska o godność małżeństwa i rodziny” (nr 47-52). W encyklice „Humanae vitae” z 1968 r. Paweł VI sprecyzował naukę Kościoła w kwestii odpowiedzialnego rodzicielstwa. Najważniejszy dokument dla duszpasterstwa rodzin stanowi adhortacja apostolska Jana Pawła II o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym „Familiaris consortio” z 1981 r. Z ramienia Stolicy Apostolskiej troskę Kościoła katolickiego o małżeństwa i rodziny koordynuje Papieska Rada ds. Rodziny. W prace nad jej utworzeniem zaangażowany był przez Jana Pawła II abp Kazimierz Majdański, od początku istnienia Rady jej członkami są Wanda i Andrzej Półtawscy. W gronie 5 biskupów reprezentujących różne kontynenty od momentu powołania znajduje się zawsze jeden hierarcha z Polski; obecnie w Papieskiej Radzie ds. Rodziny zasiada bp Stanisław Stefanek z Łomży. Odpowiednikiem instytucji watykańskiej – powołanej jednak wcześniej – jest Rada ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski. Powstała ona przez wyodrębnienie duszpasterstwa rodzinnego z duszpasterstwa pracowników lecznictwa. W 1964 r. rozpoczęto powoływanie diecezjalnych duszpasterzy rodzin. Rok później Episkopat Polski utworzył Komisję ds. Duszpasterstwa Rodzin, której pierwszym przewodniczącym został bp Wilhelm Pluta, a wiceprzewodniczącym bp Kazimierz Majdański. W 1995 r. komisję przemianowano na Radę ds. Rodziny, a na jej czele stanął bp Stanisław Stefanek. Od 10 października 2006 r. przewodniczącym Rady ds. Rodziny jest bp Kazimierz Górny, ordynariusz diecezji rzeszowskiej. Strukturą centralną, podległą Radzie jest Krajowy Ośrodek Duszpasterstwa Rodzin. Na terenie diecezji za duszpasterstwo rodzin z upoważnienia biskupa odpowiada Wydział Duszpasterstwa Rodzin i diecezjalny duszpasterz rodzin współpracujący z diecezjalnym doradcą życia rodzinnego. Polskie „Dyrektorium Duszpasterstwa Rodzin” (zatwierdzone przez Episkopat 1 V 2003 r.) definiuje duszpasterstwo rodzin jako „system kościelnych działań, które zmierzają do urzeczywistnienia zbawczego planu, dotyczącego małżeństwa i rodziny”.