Słowo Boże nie należy wyłącznie do historii

- Jesteśmy po pierwszych kongregacjach generalnych. W jakim kierunku zmierzają obrady? Jakie problemy się wyłaniają? Czego oczekuje Ksiądz Profesor po tym Synodzie? Ks. prof. W. Chrostowski: Może najłatwiej odpowiedzieć na to ostatnie pytanie, dlatego, że to, czym zajmuje się obecny Synod, jest w jakimś sensie sprawą dyskrecji. Zabierają głos biskupi z całego świata i przedstawiają rozmaite wyzwania, szanse, możliwości, ale także problemy, jakie stoją przed upowszechnianiem, objaśnianiem, przekazywaniem i wprowadzaniem Słowa Bożego w życie i posłannictwo Kościoła. Wydaje mi się, że przede wszystkim należy oczekiwać zwrócenia uwagi na wielorakie, bardzo bogate oddziaływanie Słowa Bożego, które nie wyczerpało swoich możliwości w przeszłości. Nie jest ono tylko sprawą odległej przeszłości i dawnej historii, ale ciągle sprawą Bożego działania i Bożej obecności w dziejach na różnych kontynentach, wśród różnych ludów i narodów. Jest ono również sprawą obecności Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, w życiu i działaniu Kościoła. Zatem Słowo Boże żyje. Ten wymiar kościelny Słowa Bożego jest podkreślany i myślę, że coraz bardziej będzie się podkreślać, że Słowo Boże powstało z wiary i dla wiary. Ma tę wiarę budować, rozwijać. Ma tę wiarę krzewić, zatem Słowo Boże buduje Kościół, ale także dla Kościoła najważniejszym dobrem jest właśnie Słowo Boże. - Księże Profesorze, Synod to organ kolegialnej władzy Kościoła, ma pomagać Papieżowi w zarządzaniu Kościołem. Czy istnieją dziś przed Kościołem jakieś problemy, jakieś decyzje, które Kościół musi podjąć właśnie w odniesieniu do Słowa Bożego, i w których Ojciec Święty oczekuje rady zarówno Ojców Synodalnych, jak i audytorów i ekspertów? Ks. prof. W. Chrostowski: Sądzę, że fakt, iż ostatni Synod, który odbył się trzy lata temu, był poświęcony Eucharystii, a obecny Synod jest poświęcony Słowu Bożemu wyraźnie ukazuje kierunek, w jakim Ojciec Święty zmierza i w jakim również pragnie kolegialnej pomocy wszystkich biskupów. Mianowicie każdy chrześcijanin, także Kościół karmi się z dwóch stołów, ze stołu Eucharystii i ze stołu Słowa Bożego. Te dwa stoły nawzajem siebie uzupełniają, nawzajem siebie potrzebują, nawzajem siebie oświetlają. W związku z tym wielkim zadaniem, jakie staje dzisiaj przed Kościołem, jest ukazanie raz jeszcze współczesnemu człowiekowi, stającemu wobec nowych wyzwań, ścisłego związku między Eucharystią a Słowem Bożym. Można by powiedzieć, że na naszych oczach urzeczywistnia się coś, co niegdyś dokonało się w drodze z Jerozolimy do Emaus, mianowicie „poznali Go przy łamaniu chleba”. Chrystus okazał się pierwszym, najważniejszym egzegetą, komentatorem objaśniającym Pismo Święte pierwszego Przymierza, ale żeby to stało się do końca jasne, niezbędna była Eucharystia i właśnie ten kontekst eucharystyczny jest niezwykle istotny dla pełnego i głębszego czytania i objaśniania Pisma Świętego. - W kilku wystąpieniach, które zostały upublicznione, a więc nie jesteśmy wiązani dyskrecją, była mowa o pewnych zgrzytach, które się pojawiają na linii magisterium a świat nauki, bibliści, egzegeci. Czy w tej sprawie Kościół musi dziś zająć stanowisko? Ks. prof. W. Chrostowski: Myślę, że do tej pory to nie są zgrzyty tylko napięcia, które są w naturalny sposób zrozumiałe. One istnieją tak długo, jak długo istnieje Kościół, jak długo istnieje interpretacja Pisma Świętego, a wzmogły się zwłaszcza w wieku XIX – XX, kiedy narodziła się i okrzepła tak zwana egzegeza historyczno-krytyczna. Otóż specjaliści, bibliści bardzo często mają taką pokusę, żeby wyczerpać znaczenie Pisma Świętego na dociekaniach tego, co ono znaczyło dla jego starożytnych autorów, odbiorców w starożytnych środowiskach, w których powstawało.