Czy powstanie Stowarzyszenie Ekumenistów Polskich?

Ks. Marcin Składanowski z KUL omówił „Vademecum ekumenizmu duchowego”. Początkowo miało być ono dokumentem Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, lecz ostatecznie ukazało się jako książka jej przewodniczącego, kard. Waltera Kaspera. Niemiecki purpurat zbiera w niej dotychczasowe nauczanie Kościoła nt. ekumenizmu duchowego i wyciąga z niego wnioski praktyczne dla pracy duszpasterskiej. Postuluje m.in. wspólne czytanie Biblii w małych grupach ekumenicznych, zwłaszcza metodą lectio divina, międzywyznaniowe obchody świąt lokalnych męczenników za wiarę, włączanie intencji za jedność chrześcijan do modlitwy różańcowej i adoracji eucharystycznych, a także współpracę w duszpasterstwie młodzieży, która – zdaniem ks. Składanowskiego – chyba najbardziej gorszy się brakiem jedności chrześcijan. Polski przekład „Vademecum ekumenizmu duchowego” ma się ukazać w 2009 r. W dyskusji poruszono problem ekumenicznej ewangelizacji, takiej jak inicjatywa Pro Christ. Niektórzy referenci diecezjalni wskazywali na niebezpieczeństwa i faktyczną niemożliwość takiej ewangelizacji, gdyż „wiara zawsze ma wyraz kościelny”. Inni z kolei przekonywali, że taka ekumeniczna ewangelizacja od kilku dziesięcioleci jest prowadzona przez Wspólnotę z Taizé, jest wspierana przez Stolicę Apostolską i przynosi bardzo pozytywne skutki. Polega ona na pomocy człowiekowi w pogłębianiu jego osobistej więzi z Chrystusem i odesłaniu go do wspólnoty macierzystego Kościoła. Dotyczy ona chrześcijan i ludzi, którzy odeszli od Kościoła i jest czymś innym niż misje, choć – jak podkreślano – obecnie, zwłaszcza w dużych miastach, trudno nieraz w praktyce odróżnić, do kogo należy kierować jeszcze „nową ewangelizację”, a do kogo już misje. Referenci postulowali także powrót do mającej długą tradycję i przynoszącej dobre owoce praktyki rekolekcji ekumenicznych dla księży. Wskazali, że tematyka jedności chrześcijan powinna pojawiać się w rekolekcjach parafialnych i misjach ludowych, znaleźć wyraz w modlitewnikach i programach duszpasterskich. Tym bardziej, że – jak zauważył ks. dr hab. Wojciech Hanc z UKSW – „uprawiamy ekumenizm nie dla ekumenizmu, tylko dla życia wspólnot ludzi wierzących”. Nowo wybrany przewodniczący Sekcji Wykładowców Ekumenizmu ks. dr hab. Janusz Bujak z Koszalina zaproponował powołanie Stowarzyszenia Ekumenistów Polskich. Mogłoby ono gromadzić nie tylko dotychczasowych członków Sekcji Wykładowców, ale także diecezjalnych referentów ds. ekumenizmu czy świeckich animatorów ekumenicznych. Powstałoby w ten sposób środowisko ludzi zaangażowanych w pracę dla jedności chrześcijan. Jednak ostateczny kształt tej organizacji będzie dopiero przedmiotem dyskusji. Bp Bronisław Dembowski zapowiedział opublikowanie „protokołu rozbieżności” z dialogu teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Starokatolickim Kościołem Mariawitów. – Choć się różnimy, to się szanujemy. A kto ma rację, to Pan Bóg objawi w dniu ostatecznym – wyjaśnił emerytowany biskup włocławski. Po zakończeniu zjazdu referentów obradowała Rada ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski, której przewodniczy bp Tadeusz Pikus.