Poznań: Ogólnopolskie sympozjum poświęcone Prymasowi Hlondowi

Metropolita poznański, abp Stanisław Gądecki przypomniał na początku konferencji, iż głównym zadaniem Prymasa Hlonda była w okresie międzywojennym „praca nad zjednoczeniem Polski po 123 latach zaborów w jeden narodowy organizm”, zaś po II wojnie światowej „cementowanie życia Polaków w nowych granicach tak zwanej Ludowej Rzeczpospolitej”. Następca kard. Hlonda na stolicy najstarszej w Polsce diecezji przypomniał jego wypowiedź z 1946 roku, gdy wobec zagrożeń komunistycznej dyktatury dla życia religijnego, hierarcha mówił: „Przez trud, boleść i upokorzenia idziemy ku jednemu z największych zwycięstw Kościoła w Polsce. Zwycięstwo będzie tak wielkie, że swój wzrok zwrócą na Polskę pobliższe i dalsze narody”. „Pontyfikat Jana Pawła II potwierdził prawdziwość tego proroctwa. Gdyby nie było kardynała Hlonda, nie byłoby kardynała Wyszyńskiego, gdyby nie było kardynała Wyszyńskiego – nie byłoby Jana Pawła II” – podsumował swoje wystąpienie abp Gądecki. Ks. prof. Bernard Kołodziej z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej wystąpił z propozycją, by po ewentualnej beatyfikacji Prymasa Hlonda, za zasługi jakie poniósł dla stworzenia opieki duszpasterskiej nad rozsianymi po świecie rodakami, ogłosić go patronem polskiej emigracji „Trwa proces beatyfikacyjny kardynała Hlonda, wielkiego wychowawcy narodu polskiego, którego uznajemy za Opiekuna Polskiej Emigracji i jej Ojca Duchownego, za Tego, który wytyczał drogę polskiemu duszpasterstwu w świecie. Da Bóg, że będziemy mogli nazywać go Patronem Polskiej Emigracji” – stwierdził ks. Kołodziej. Uczestniczący w sympozjum metropolita katowicki, abp Damian Zimoń zaprezentował zebranym wydrukowane w dwóch księgach dokumenty zawierające świadectwa życia i dowody heroiczności cnót Prymasa Hlonda, zebrane podczas trwajacego od 16 lat jego procesu beatyfikacyjnego. Kard. August Hlond urodził się 5 lipca 1881 roku w Mysłowicach na Śląsku. W wieku 15 lat wstąpił do zgromadzenia Księży salezjanów we Włoszech, a w 1904 roku przyjął święcenia kapłańskie w Krakowie. W 1922 roku został administratorem apostolskim polskiej części Śląska, a trzy lata później pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji katowickiej. Po śmierci w 1926 roku kard. Edmunda Dalbora papież Pius XI mianował go arcybiskupem gnieźnieńskim i poznańskim oraz Prymasem Polski, zaś w roku następnym – kardynałem. W 1932 roku kard. Hlond założył Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej, któremu powierzył opiekę duszpasterską nad polskimi emigrantami. Na początku II wojny światowej Prymas Hlond opuścił Polskę i udał się do Rzymu, a następnie do Francji, gdzie w 1944 roku został aresztowany przez gestapo i internowany przez rok. Po wojnie ustanowił administrację kościelną na terenie Polski północno-zachodniej. Od roku 1946 roku był arcybiskupem gnieźnieńsko-warszawskim z zachowaniem tytułu Prymasa. Zmarł 22 października 1948 roku i został pochowany w podziemiach archikatedry św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Jego następcą został ówczesny biskup lubelski, Stefan Wyszyński. W 1992 roku Prymas Glemp rozpoczął proces beatyfikacyjny kard. Hlonda, który toczy się obecnie na szczeblu watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.