Dlaczego? Nie wiem

Do śmierci na drodze chyba już zdążyliśmy się – niestety – przyzwyczaić. Inaczej trudno zrozumieć, dlaczego mimo tak wielu ofiar (od czwartku do niedzieli zginęło w Polsce na drogach 56 osób, a 829 zostało rannych), ciągle tak wielu kierowców prowadzi samochody pod wpływem alkoholu. Jednak nieszczęścia spowodowane huraganowym wiatrem ciągle wstrząsają. Czterech ludzi zginęło, wielu odniosło rany, jeszcze więcej straciło dach nad głową wraz z dorobkiem całego życia. Za wypadkami stoi zazwyczaj człowiek, jego nieuwaga, nieostrożność. Kto odpowiada za trąbę powietrzną? Chyba Bóg. Gdzie wtedy był? Dlaczego nie ochronił? Czy to kara za jakieś grzechy? Za czyje? Czy jest jakiś głębszy sens tego nieszczęścia? Nie znam Bożych zamysłów, więc na te pytania nie odpowiem. Trudno jednak nie zauważyć, że wszystko to pokazuje, jak kruche jest nasze ludzkie życie, jak niewiele warte wypracowywane w mozole poczucie stabilności i bezpieczeństwa. Wystarczy jedna chwila, by wszystko uległo diametralnej zmianie. Nie trzeba zresztą trąby powietrznej czy wypadku. Można nie przeżyć zawału – jak goszczący jeszcze niedawno Benedykta XVI biskup Wilhelm Egger – czy zostać przykutym do łóżka przez wylew. Tak naprawdę niepokojąco niewiele zależy od nas. To Bóg jest tu szefem. To On daje nam żyć w spokoju i dostatku, ale jednocześnie pozwala, by czasem dotknęło nas nieszczęście. Choć nie wiem dlaczego, wiem, że On patrzy z perspektywy wieczności. Trzeba Mu zaufać. Widać na gruzach domów podlanych ludzkimi łzami ma zrodzić się jakieś większe dobro. Czy będą nim nawrócenia tych uczestników i świadków wydarzeń, którzy dotąd za bardzo polegali na własnej zapobiegliwości? Czy będzie nim rozbudzone na nowo poczucie solidarności z tymi, których dotknęło nieszczęście? Tego też nie jestem pewien. Wierzę tylko, że przypadki to domena gramatyki, a w historii ludzkiego życia nic nie jest bez sensu. Bez woli naszego Ojca nawet wróbel nie spadnie na ziemię. Tym bardziej nasz los nie jest Mu obojętny....