To się zdarzyło. Naprawdę

- Oglądałem ten film, na różnych etapach montażu, już kilkadziesiąt razy. I za każdym razem wpatruję się, czy gdzieś na drugim planie nie zobaczę mojej babci, która walczyła w Śródmieściu - mówił po projekcji w warszawskim kinie "Femina" dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego.

Dla Jana Ołdakowskiego, producenta filmu "Powstanie Warszawskie", fabularyzowany dokument złożony z odrestaurowanych powstańczych kronik nie jest filmem łatwym. Nie będzie też taki dla nikogo, kto w zrywie 1944 roku stracił kogoś bliskiego. Czy młodzi widzowie zobaczą w nim coś więcej niż kolejny film o wojnie?

Historia Karola i Witka, operatorów Powstańczych Kronik Filmowych, nie jest zwykłym filmem. To złożony z pięciu i pół godziny zachowanych, autentycznych kronik powstania obraz poddany regeneracji w studiu komputerowym, pokolorowany i zdubbingowany. Zapisane na 6-milimetrowej taśmie, kręcone z narażeniem życia kroniki pierwotnie były bowiem czarno-białe i rejestrowane bez dźwięku.

Każda ze 120 tys. klatek musiała być zatem poddana oddzielnej obróbce, przy konsultacji specjalistów od odczytywania słów z ruchów warg czy varsavianistów, którzy starali się odtworzyć kolorystykę przedwojennych budynków. Całość stworzyła niepowtarzalną w skali świata próbę ożywienia powstańczej rzeczywistości.