Za chwilę będę księdzem!

– To będzie czas wyjścia na pustynię – zapowiada jeden z diakonów, Łukasz Wieczorek. – Czas refleksji, pogłębienia, umocnienia swojej relacji z Mistrzem, którego już niebawem będziemy ukazywać wiernym pod postacią chleba i wina, ale także i w codziennym życiu całym sobą. Diakon Andrzej Króliczek, mówiąc o Eucharystii, którą będzie celebrował każdego dnia, zapewnia: – Ona jest taką podstawą w życiu! Ze wszystkiego mógłbym zrezygnować, ale nie z uczestnictwa w niej. Super, że mogę już za chwilę być księdzem!

Na pytanie, o co mają się dla nich modlić czytelnicy „Gościa”, a szerzej – diecezjanie na czas rekolekcji, odpowiadają, że na pewno o światło Ducha Świętego. Łukasz dodaje, że także o wyciszenie się po czasie przygotowań do święceń i prymicji, dopinania wszystkiego na „ostatni guzik”.

– Ja chciałbym, żebyśmy wszyscy przeżyli całe życie jako radośni przyjaciele Pana Jezusa i słudzy ludzi, a potem umarli jako księża. Taką mam prośbę i bardzo dziękuję za modlitwę. W ogóle wspaniale, że ludzie chcą się za nas modlić! To jest obiektywnie bardzo ważna sprawa, a prywatnie – fajna jest świadomość i uczucie, że ktoś się za ciebie modli i ci towarzyszy – mówi Andrzej. Liczy na rekolekcyjne dni jako na czas uspokojenia się, wyciszenia, skupienia i spokojnego, niczym „niegonionego” siedzenia przy Panu Jezusie.

Opiekun rocznika, ks. Janusz Wilk towarzyszy duchowo swoim podopiecznym i dużo się za nich modli. Przestrzega, że jeśli kapłan przestaje towarzyszyć Jezusowi, z czasem znajduje sobie „inne towarzystwo”. Przestaje być wtedy również autentycznym nauczycielem i bezkompromisowym wrogiem złego ducha. Dlatego tak ważna jest dla każdego księdza modlitwa. – Siłą kapłana jest więź z Jezusem, stałe bycie z Nim – podkreśla.

Wkrótce wypowiedzi diakonów na temat drogi powołania, przygotowania do kapłaństwa oraz wizji przyszłej posługi.