Niemcy: Pierwsza biskupka w byłej NRD
Ilse Junckerman zostania pierwszą we Wschodnich Niemczech, a czwartą w całych Niemczech kobietą, powołaną na urząd biskupi przez Ewangelicki (luterański) Kościół tego kraju. Ta 51-letnia obecnie pastorka została wybrana 21 marca głową Kościoła Środkowych Niemiec, obejmującego kraje związkowe Saksonii- Anhaltu i Turyngii. Swe stanowisko obejmie 29 sierpnia na okres 10 lat.
Na razie Junckerman mieszka w Stuttgarcie i kieruje wydziałem nauczania i spraw osobowych Kościoła Wirtembergi. Za swe główne zadania po wyborze na nowy urząd uważa ona dążenie do zwiększenia wpływu Kościoła na sytuację społeczną na terenie dawnej NRD, gdzie największymi problemami są odpływ miejscowych mieszkańców do innych regionów Niemiec i niski przyrost naturalny. Nowa biskupka zapowiedziała też walkę ze skrajnie prawicowym ekstremizmem, który w ostatnich latach coraz bardziej się nasila w całym kraju, szczególnie we wschodnich landach. Pierwszą kobietą, która objęła w Niemczech urząd biskupi, była w 1992 Maria Jepsen, powołana na to stanowisko w Hamburgu. W 1999 Margot Kässman została biskupką Hanowera i w rok później – Bärbel Wartenberg-Potter stanęła na czele Kościoła luterańskiego Szlezwiku-Holsztynu. Wszystkie te kobiety sprawują swe funkcje biskupie w łonie luteranizmu. Ponadto w 2005 tytułem biskupim obdarzono Rosemarie Wenner ze Zjednoczonego Kościoła Metodystycznego Niemiec. Należy pamiętać, że zarówno stan duchowny, jak i godność biskupia nie mają u protestantów tego samego wymiaru, jak w katolicyzmie, prawosławiu czy chrześcijaństwie wschodnim (niechalcedońskim). Tam kapłaństwo uważane jest za sakrament, posługa biskupia natomiast wymaga dodatkowych święceń (sakry) i wiąże się z tzw. sukcesją apostolską, czyli nieprzerwanym ciągiem przekazywania władzy w Kościele, począwszy od apostołów, którzy otrzymali ją od Pana Jezusa. W tych nurtach protestanckich, w których tytuł biskupa występuje (m.in. luteranie, ewangelicy reformowani czy metodyści), nie wiąże się on z sukcesją apostolską i jest przede wszystkim tytułem a nie wyższym stopniem w hierarchii duchownej, do którego potrzebne są nowe święcenia. Z tego punktu widzenia powoływanie przez protestantów na ten urząd kobiet nie ma takiego znaczenia, jak by to było w wypadku wspomnianych Kościołów historycznych. Utrudnia natomiast ekumeniczne kontakty protestantów z innymi Kościołami, zwłaszcza z katolickim i prawosławnymi.
