Madagaskar: Beatyfikacja pierwszego rodzimego zakonnika

Podczas Mszy, której przewodniczył miejscowy arcybiskup Odon Marie-Arsène Razanacolona, aktu beatyfikacji dokonał z upoważnienia Papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, abp Angelo Amato. Nowy błogosławiony urodził się w 1856 r. Kiedy zetknął się z niedawno przybyłymi na Madagaskar braćmi szkolnymi, zaczął chodzić do prowadzonej przez nich szkoły. Tam, w wieku 13 lat w 1869 r., przyjął chrzest i imię Raphael. Mając 22 lata, w 1878 r. wstąpił do ich wspólnoty zakonnej jako br. Raphael-Louis. Pięć lat później królowa Madagaskaru Ranavalona II, która była protestantką, usunęła z kraju wszystkich zagranicznych misjonarzy. Pozostał tylko jedyny rodowity zakonnik, którym był br. Rafiringa. „W pewnym momencie ten powstający dopiero Kościół znalazł się bez duszpasterzy i był zdezorientowany. Tu nagle ujawniła się postać br. Raphaela, który został wybrany odpowiedzialnym za wszystkich katolików wyspy” – powiedział Radiu Watykańskiemu postulator generalny jego zgromadzenia, br. Rodolfo Cosimo Meoli. Dodał, że wspierała go w tym nawrócona księżniczka Victoire Rasoamanarivo, pierwsza błogosławiona Madagaskaru, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 1989 r. „Br. Raphael wykazał niepospolite umiejętności. Dbał przede wszystkim o formację katechistów. Stale ich przygotowywał i wysyłał do różnych miejscowości, gdzie były małe wspólnoty wiernych. A kiedy regularnie wracali do niego, wysłuchiwał ich relacji, udzielał rad, prowadził kursy formacyjne i paraliturgiczne nabożeństwa, by przyzwyczaić ich do zbierania się i śpiewania razem na chwałę Bogu. Kiedy po trzech latach, w 1886 r., misjonarze mogli wrócić, byli wprost zadziwieni, że znaleźli wspólnotę chrześcijańską nawet liczniejszą i żarliwszą, niż zostawili” – podkreślił br. Meoli. Błogosławiony Raphael-Louis Rafiringa przyczynił się potem do przywrócenia pokoju między Francją a Madagaskarem, za co otrzymał nawet w 1903 r. rządowe odznaczenie. Z kolei w 1915 r. fałszywie oskarżony o udział w antyrządowym spisku był dwa miesiące więziony, ale w końcu na procesie sędzia publicznie go przeprosił. Br. Raphael-Louis zmarł w 1919 r. w Fiaranantsoa. Kiedy później, w 1933 r., przewożono jego ciało do stołecznej Antananarywy, jeden z przygotowanych przez niego katechistów dotknął trumny i został uzdrowiony. Ten cud przypisywany wstawiennictwu malgaskiego brata szkolnego posłużył do jego beatyfikacji. KAI/RV / maz