Wspólnota św. Idziego: dowiedz się więcej

„Duch Asyżu”

Przełomowym wydarzeniem dla członków Wspólnoty św. Idziego był Światowy Dzień Modlitwy w Asyżu w 1986 r., na który Jan Paweł II zaprosił przedstawicieli Kościołów chrześcijańskich i wielkich religii świata. O tym, jak nowatorska i odważna była to inicjatywa, świadczy jedno ze wspomnień Riccardi'ego: „W 1987 r. Papież Wojtyła podszedł do mnie i powiedział: «Idźmy naprzód, kontynuujmy, chociaż o mały włos nie obłożyli mnie ekskomuniką»”. Wspólnota podjęła zachętę papieża i każdego następnego roku organizowała międzyreligine spotkania „Ludzie i religie” w różnych miastach Europy (a w 2006 r. w Waszyngtonie), w tym w 1989 r., z okazji 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej, w Warszawie pod hasłem „Nigdy więcej wojny”.

Od tego momentu zwierzchnicy Kościołów chrześcijańskich oraz wielu religii modlili się, jak mówi Riccardi, „już nie przeciw sobie, ale obok siebie”. „W ciągu tych lat odkryliśmy, jak ważne dla wychodzenia z pułapek nacjonalizmu i pojmowania religii w kategoriach etnicznych mogą być spotkania zwierzchników różnych wspólnot religijnych. Religie niosą w swej głębi uniwersalne przesłanie, którego przedmiotem jest miłość, owa «moc słabości», która nie rodzi się z władzy, środków ekonomicznych lub politycznych, lecz z modlitwy i z nastawienia ducha. Oto «duch Asyżu»” – mówił założyciel wspólnoty w wywiadzie dla „Znaku”

Ostatnie spotkanie miało miejsce w październiku 2007 r. w Neapolu, dokąd przybyli m.in. patriarcha ekumeniczny Konstantynopola Bartłomiej I, metropolita Cyryl z Patriarchatu Moskiewskiego, naczelny rabin Izraela Yona Metzger, prymas Wspólnoty Anglikańskiej Rowan Williams oraz osobistości świata islamu. „Duch Asyżu” został tam uznany za centrum „pedagogiki pokoju” i konieczność historyczną w czasach konfliktów i instrumentalnego wykorzystywania religii. Jesienią 2008 r. zwierzchnicy religijni spotkają się wraz z licznymi wiernymi na Cyprze.

Ku pokojowi

Członkowie Wspólnoty często powtarzają, że wojna jest matką wszelkiej biedy. Obok modlitw o pokój, głoszenia potrzeby pokoju oraz działalności charytatywnej na rzecz ludzi dotkniętych dramatem wojny, niektórzy z nich zaczęli pełnić funkcję mediatorów. Największym ich sukcesem było doprowadzenie w 1992 r. do zakończenia trwającej 16 lat wojny domowej w Mozambiku. Nad pojednaniem rządu i walczącej tam partyzantki pracowali 2 lata.

W roli mediatora Wspólnota występowała też na Bałkanach oraz w Rwandzie, Burundi i Demokratycznej Republice Konga, której prezydent Laurent-Désiré Kabila sam zaprosił Wspólnotę do objęcia tej funkcji, by zakończyć toczącą się tam w latach 1996-1999 wojnę. Efektem mediacji Wspólnoty była też umowa pokojowa na Wybrzeżu Kości Słoniowej, a ponadto uwolnienie części zakładników oraz setek chaldejskich chrześcijan w Iraku oraz Włochów uprowadzonych w Afganistanie.

Za zaprowadzanie na świecie pokoju i sprawiedliwości Wspólnota św. Idziego została uchonorowana pokojowymi nagrodami przez takie instytucje, jak m.in. Światowa Rada Metodystów (1997), fundacja japońskiego buddysty Nikkyo Niwano (1999), UNESCO (1999) i fundację Balzana (2004), zaś w 2002 r. została przez włoski parlament nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla. Pierwotną jednak działalność pokojową wspólnoty, jaką jest budowanie dialogu międzyreligijnego, doceniła natomiast żydowska organizacja Bene' Berith, przyznając jej w 2007 r. „Złotą Menorę”.

Na co dzień

Ten świecki ruch rozpoczęty przez rzymską organizację gromadzi „rodziny Sant'Egidio [św. Idziego]” z całego świata, na czele których stoją tzw. odpowiedzialni. Choć istnieją różne formy koordynacji, łączy je przede wszystkim życie „tym samym duchem”, jak to określa Andrea Riccardi. „Mamy własne rodziny i swoje zawody, lecz odczuwamy, iż pierwszeństwo ma praca dla Ewangelii” – tłumaczy założyciel Wspólnoty.

Rzymska wspólnota lokalna spotyka się każdego wieczoru na modlitwie, a także w soboty i w niedziele na Mszach św., przede wszystkim w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu. W Polsce Wspólnota działa w Stargardzie Szczecińskim, Chojnie, Bytomiu oraz w Krakowie. Jej wolontariusze pracują głównie w hospicjach, domach dziecka i noclegowniach.

Informacje w wielu językach na temat swojej działalności Wspólnota zamieszcza na stronie: www.santegidio.org.