Św. Karol Boromeusz: Hojny dla ubogich, sam żył ubogo

Karol urodził się 2 października 1538 r. Już w młodym wieku posiadał wielki majątek. Studia ukończył na uniwersytecie w Pawii, uzyskując doktorat obojga praw. W roku 1559 jego wuj został wybrany na papieża przyjmując imię - Pius IV.

Za sprawą nowego papieża Karol, mając zaledwie 23 lata, został mianowany kardynałem i arcybiskupem Mediolanu, z obowiązkiem pozostania w Rzymie. Co ciekawe święcenia kapłańskie i biskupie przyjął dopiero w dwa lata po nominacji, w roku 1563 r. Ze względu na wielkie umiejętności intelektualne stał się szybko zaufanym pracownikiem licznych instytucji watykańskich, był m.in. sekretarzem stanu.

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.

Na konklawe w 1572 r. Karol Boromeusz był poważnym kandydatem na papieża. Hojny dla ubogich, sam żył ubogo. Podczas zarazy w Mediolanie w 1576 r. niósł pomoc chorym, karmiąc nawet 60-70 tys. osób dziennie; zaopatrywał umierających; oddał cierpiącym wszystko, nawet własne łóżko.

Zmarł w Mediolanie w nocy z 3 na 4 listopada 1584 r. z powodu malarii. Został beatyfikowany w 1602 r., a kanonizowany przez Pawła V w 1610 r.

Jest patronem boromeuszek, diecezji w Lugano i Bazylei oraz uniwersytetu w Salzburgu; ponadto bibliotekarzy, instytutów wiedzy katechetycznej, proboszczów i profesorów seminarium.

W ikonografii św. Karol Boromeusz przedstawiany jest w stroju kardynalskim. Jego atrybutami są: bicz, czaszka, gołąb, kapelusz kardynalski, krucyfiks; postronek na szyi, który nosił podczas procesji pokutnych.