Zmarł Zygmunt Bauman

Ten wybitny myśliciel był twórcą koncepcji „płynnej rzeczywistości”. – Tym, co czyni rzeczywistość „płynną”, a zatem uzasadnia wybór nazwy, jest jej samonapędowa i samointensyfikująca się, kompulsywna i obsesyjna „modernizacja”. Z jej to powodu żadna z kolejnych form życia społecznego, na podobieństwo płynów, nie jest w stanie zachować na dłużej żadnego z jej kolejno przybieranych kształtów. „Roztapianie wszystkiego, co trwałe” było od pierwszej chwili przyrodzoną definiującą właściwością nowoczesnej formy życia (...). Na miejsce jednych form topliwych, a więc nietrwałych, przychodzą inne, nie mniej, jeśli nie bardziej jeszcze od nich topliwe, a więc i nietrwałe – pisał Z. Bauman w „Kulturze w płynnej nowoczesności”.

W ramach jednego z Kongresów Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie prof. Bauman określał Europę mianem „społeczeństwa płynnego”, bez pewności i punktów odniesienia. Jego analizy współczesnej kultury przywoływał również i cytował m.in. Benedykt XVI.

Zygmunt Bauman urodził się w Poznaniu w listopadzie 1925 r. w niepraktykującej, biednej polsko-żydowskiej rodzinie. Podczas II wojny światowej wraz z rodziną uciekał przed nazistami na Wschód.

Od 1944 r. służył w 4. Dywizji Piechoty Wojska Polskiego. Rozpoczął również współpracę z kontrwywiadem, którego prace przyczyniły się do czystek stalinowskich. Z. Bauman był członkiem Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, zwalczającego opozycję antykomunistyczną. Wydalony z wojska, w 1953 r. rozpoczął karierę naukową. Z początku zachwycony marksizmem, odszedł od tych idei po latach. Po marcu 1968 r. wyemigrował z Polski do Izraela. Później wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał katedrę na jednym z uniwersytetów. Na emeryturę przeszedł dopiero w 1990 r.

Uczestnik KKCh w Lublinie do końca życia zmagał się ze swoją historią. Był wybitnym myślicielem, cytowanym i zapraszanym na ważne konferencje i wydarzenia. We wrześniu 2016 r., podczas międzyreligijnego spotkania modlitewnego w intencji pokoju w Asyżu, z Z. Baumanem spotkał się papież Franciszek.

W ostatnich miesiącach swojego życia ten wybitny polski intelektualista podkreślał konieczność edukacji w zakresie kultury dialogu, aby integrować ludzi bez narastających podziałów i wrogości. Zdaniem Z. Baumana, kultura dialogu powinna być włączona do programów szkolnych, aby przenikała „jako oś wszystkie dyscypliny”. Jego zdaniem, tylko za pomocą tego procesu może w przyszłości dochodzić do rozwiązywania konfliktów w sposób inny niż dotychczasowy.