Według legendy w bitwie pod Clavijo (844 r.) święty pojawił się na białym koniu i zmusił Maurów do ucieczki

Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Jezusa, którzy byli świadkami przemienienia na górze Tabor, a także modlitwy w Ogrójcu. Żywe usposobienie Jakuba i jego brata Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich „synami gromu”. 

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin. 

W średniowieczu powstała legenda, że św. Jakub, zanim został biskupem Jerozolimy, po Zesłaniu Ducha Świętego udał się najpierw do Hiszpanii. Tradycja ta powstała dlatego, ponieważ w wieku VII miano z Jerozolimy do Santiago de Compostela sprowadzić relikwie św. Jakuba. Jakub jest pierwszym patronem Hiszpanii i Portugalii. 

W ikonografii św. Jakub przedstawiany jest jako starzec o silnej budowie ciała w długiej tunice i płaszczu, lub jako pielgrzym w miękkim kapeluszu z szerokim rondem. Jego atrybutami są bukłak, kij pielgrzyma, księga, miecz, a także zwój.