Pogrzeb Janiny Michalskiej 25 września

Zmarła była bliską współpracowniczką Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego. Z wykształcenia była pedagogiem.

Janina Michalska wraz z Marią Okońską i Marią Wantowską współtworzyła powstający w okupowanej Warszawie instytut świecki zwany „ósemką”, który od 2006 r. – po zmianie nazwy – znany jest obecnie jako Instytut Prymasa Wyszyńskiego. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim. Była wieloletnim sekretarzem Podkomisji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Kobiet.

Jako jedna z pierwszych złożyła śluby wieczyste w instytucie, 5 sierpnia 1952 roku na ręce Prymasa Tysiąclecia. Była jego bliską współpracowniczką, w 1956 roku przewiozła z Komańczy, gdzie kard. Wyszyński był wówczas więziony, tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu i dostarczyła go na Jasną Górę.

Michalska była także inicjatorką powstania w 1993 r. Sekretariatu Misyjnego Jeevodaya służącego pomocą Ośrodkowi Rehabilitacji Trędowatych w Indiach, dla którego mieszkańców była Babcią – Nani.
W ośrodku Jeevodaya w Indiach była czterokrotnie. Do 2006 r. odpowiadała za prace Sekretariatu Misyjnego, do śmierci służyła swoim doświadczeniem jako członek jego Rady. Dla wielu była autorytetem, świadkiem wiary, wzorem ofiarności, mimo swoich lat do końca służyła innym.

W dniu 1 sierpnia 2009 r. została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego

87-letnia Janina Michalska zginęła 18 września br. w miejscowości Okuninka k. Włodawy, potrącona przez samochód marki Audi. Zmarła wskutek doznanych obrażeń.

Zostanie pochowana w Warszawie na Cmentarzu Bródnowskim. Msza św. w jej intencji zostanie również odprawiona w Indiach tego samego dnia w oraz w miesiąc później, kiedy odbędzie się tradycyjny poczęstunek żałobny dla wyznawców wszystkich religii mieszkających w Ośrodku Rehabilitacji Trędowatych w Jeevodaya.

Instytut Prymasa Wyszyńskiego (do końca 2005 r. – znany jako Instytut Świecki Pomocnic Maryi Jasnogórskiej, Matki Kościoła) to świecki instytut życia konsekrowanego na prawie papieskim. Został założony w okupowanej Warszawie w 1942 r. przez Marię Okońską, która jako 22-letnia studentka należąca do Sodalicji Mariańskiej chciała stworzyć „Miasto Dziewcząt” - instytucję wychowawczą przygotowującą dziewczęta do pracy apostolskiej w swoich środowiskach. Pierwsze zebranie grupki dziewcząt, pragnących oddać się Bogu, aby odnawiać wiarę Polaków, odbyło się 26 sierpnia 1942 r. w domu sióstr niepokalanek w Szymanowie. Ponieważ było ich osiem, nazwały się „Ósemką”, a swój program oparły na ośmiu błogosławieństwach. W podwarszawskich Laskach spotkały ks. Stefana Wyszyńskiego, który odtąd stał się ojcem duchowym Instytutu. Członkinie Instytutu składają śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, mieszkają we wspólnych domach lub indywidualnie, a swoje powołanie realizują poprzez działalność społeczną i pracę zawodową.