Papież: Posługa Słowa to nie głoszenie ludzkich opinii

„Spoglądanie wstecz sprawia, że przypominamy sobie tych, którzy jako pierwsi rozkochali nas w Jezusie – proboszcza, siostrę zakonną, dziadków, rodziców – którym zawdzięczamy największy dar. Dla kapłanów natomiast szczególnie droga jest pamięć o odkryciu powołania, o chwili, w której padło pierwsze, przekonujące «tak» na Boże wezwanie, a także o dniu święceń kapłańskich – powiedział Papież. – Kiedy zdarzy się, a zdarza się to wszystkim, że poczujesz się zmęczony, zniechęcony, załamany z powodu jakiejś próby czy porażki, spójrz wstecz na swoją historię, nie po to, by uciec w idealną przeszłość, ale by na nowo odkryć poryw i emocje pierwszej miłości. Jak u Jeremiasza, powrócić do pierwszej miłości. Dobrze jest prześledzić kroki Boga w naszym życiu, wszystkie czasy, kiedy Pan wszedł na naszą drogę, aby nas upomnieć, zachęcić, pobudzić, ożywić, przebaczyć. W ten sposób możemy jasno zobaczyć, że Pan nigdy nas nie opuścił, że zawsze był blisko nas, niekiedy bardziej dyskretnie, kiedy indziej w sposób bardziej oczywisty, nawet w chwilach, które wydawały się nam najciemniejsze i najbardziej oschłe.“

„Drodzy kapłani – ale może to dotyczyć również osób konsekrowanych i świeckich – nie bądźcie ludźmi wiecznego jutra, którzy zawsze wybiegają w przyszłość, w hipotetyczny stan idealny – złą utopię – by oddalić od siebie chwilę, kiedy to wreszcie będzie można zrobić coś dobrego; i nie żyjcie w stanie wiecznego «bezdechu», ograniczając się do znoszenia teraźniejszości i czekania, aż minie. Tak Panie, zrobię to jutro. A jutro powiem to samo – powiedział Papież. – Przyszłość w sensie pozytywnym to spojrzenie prorocze, zdolność ucznia, który wierny Mistrzowi, wychodząc od tego, co przed nim, umie dostrzec to, czego jeszcze nie ma, i działa zgodnie z własnym powołaniem, aby to urzeczywistnić, jako posłuszne narzędzie w rękach Boga.“