Uniwersytet z człowieczeństwa

Teren Lasek ogrodzony był murem. Na jego rogatkach pełnili wartę niewidomi wychowankowie zakładu w Laskach, którzy nasłuchiwali z daleka nadjeżdżających pojazdów.  - Bardzo łatwo odróżniali, czy jedzie kolumna samochodów, pojedynczy motor czy wóz konny. Słysząc zagrożenie, natychmiast informowali mieszkańców Lasek, stąd było wiadomo, kto i kiedy powinien "zniknąć" z naszego terenu - wyjaśnia franciszkanka.

- Znana jest anegdota, że kiedy ksiądz profesor opuszczał dom, w którym mieszkał, drogę zastąpił mu Niemiec, pytając go, czy nie wie, gdzie mieszka "Wysynski". Odpowiedział mu opanowanym głosem: "Tu, na górze". Po czym udał się do kaplicy, a następnie do schronu - opowiada franciszkanka.

Wojna i co dalej?

Zanim wybuchło powstanie, ks. Wyszyński prowadził w Laskach spotkania i wykłady dla pracowników ośrodka, dla niewidomych i sióstr zakonnych. Prawie codziennie spotykał się z matką Czacką, omawiając bieżące sprawy i pracując nad Konstytucjami Zgromadzenia, i z podopiecznymi Lasek. - W tych wszystkich spotkaniach ksiądz profesor budował w młodych ludziach poczucie, że rola niewidomych jest bardzo ważna: kiedy wojna się skończy, ojczyzna będzie potrzebowała ich wiedzy, umiejętności i zapału. Miał taką świadomość, że to, co tutaj zdobędą, w przyszłości będzie procentowało. Spotkania te wlewały w ich serca nadzieję i dawały pokój - tłumaczy s. Faustyna.

Więcej w bieżącym numerze "Gościa Warszawskiego".