Celibat powiązany z sercem chrześcijańskiej wiary

Autor zwraca uwagę, że już 9 listopada 1978 roku, a więc na progu swego pontyfikatu, papież ten mówił do księży o „żywotnej więzi celibatu z tajemnicą eucharystyczną”. Najwięcej miejsca poświęcił tej kwestii w adhortacji apostolskiej „Pastores dabo vobis” z 25 marca 1992 roku, „w której dar celibatu ukazany jest w związku pomiędzy Jezusem i kapłanem, i po raz pierwszy wspomina się także o psychologicznym znaczeniu tego związku”.

Kardynał Piacenza zwraca następnie uwagę, że „nauczanie Jana Pawła II, tak wyczulone na dowartościowanie zarówno rodziny, jak i roli kobiety Kościele i społeczeństwie, nie obawia się wcale powtarzać o stałej ważności świętego celibatu. Niemało jest już studiów na interesujący i brzemienny w konsekwencje temat cielesności i «teologii ciała» w nauczaniu papieża Wojtyły. Właśnie papież, który chyba bardziej niż ktokolwiek w ostatnich czasach wypracował i przeżywał wielką teologię ciała, przynosi nam radykalne przywiązanie do celibatu i przezwyciężenie wszelkiej próby jego funkcjonalistycznej redukcji, poprzez wyjaśnienie wymiarów ontologiczno-sakramentalnych oraz teologiczno-duchowych”.

Na zakończenie swych uwag prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa podkreśla, że nieprzypadkowo w ogłoszonym za pontyfikatu Jana Pawła II Katechizmie Kościoła Katolickiego mowa jest także o celibacie. „Fakt, że rzeczywistość celibatu znalazła się w Katechizmie mówi, jak bardzo jest ona głęboko powiązana z sercem chrześcijańskiej wiary i stanowi dowód jej promiennego głoszenia” - wskazuje kard. Piacenza.