Ile masz chlebów?

W materiałach, przygotowanych na tegoroczny Dzień, kobiety z Chile opowiadają o swoim kraju pełnym przeciwieństw pod względem zarówno geograficznym, jak też politycznym, gospodarczym i społecznym. Głównym motywem liturgii jest wezwanie do bardziej solidarnego dzielenia się.

Ofiary zbierane w czasie tych nabożeństw w tym roku będą przeznaczone na dwa ośrodki opieki w Chile. W slumsach, otaczających stolicę – Santiago, bezrobocie sięga 15 proc. i dotyka głównie kobiety, z których większość nie ma przygotowania zawodowego, toteż pracują najczęściej jako pomoce domowe. To z kolei powoduje, że ich dzieci pozostawiane są całymi dniami bez opieki, a skutki tego są bolesne: opuszczanie zajęć szkolnych, narkotyki, przedwczesne ciąże itp.

Teraz wiele kobiet znalazło pracę w ośrodkach opieki, gdzie przygotowują i sprzedają po niskich cenach świeże posiłki dla ubogich mieszkańców okolic. Ponadto kobiety mogą uczęszczać na podstawowe kursy księgowości, administracji i gotowania, a z takimi umiejętnościami mogą już podejmować pracę. Ponadto placówki te opiekują się dziećmi.

Inny projekt socjalny dotyczy krzewienia oświaty wśród kobiet ludu Mapuche w Araucanii. 95 proc. kobiet z tej największej grupy tubylczej w Chile żyje w skrajnej nędzy. Utrzymują swe rodziny ze sprzedaży warzyw i wyrobów tkackich.

Z kolei metodyści prowadzą Centrum przystosowania do pracy w rolnictwie „La Granja”. W zajęciach, obejmujących uprawę warzyw, konserwowanie artykułów spożywczych, przerób ziół, produkcję leków, obróbkę wełny owczej i poprawę warunków sanitarnych, uczestniczy 150 kobiet.

Na okładce materiałów liturgicznych do tegorocznego Dnia Modlitw widnieje haft wykonany przez kobietę z chilijskiej wsi Copiulemu. Nawiązuje on do cudu rozmnożenia chleba i nakarmienia pięciu tysięcy ludzi, wiążąc się w ten sposób z hasłem tegorocznego Dnia Modlitw: „Ile macie chlebów?”. Ta starsza wiejska kobieta, katoliczka z okolic Concepción, rozpoczęła swój haft, rysując wzór długopisem na torbie po cukrze i nie myślała, że jej praca będzie kiedyś podziwiana na całym świecie. Wiadomość o tym zastała ją ciężko chorą w szpitalu. Zmarła w kilka tygodni po trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło ten region w lutym 2010 roku.

Wspólną modlitwę kobiet zainicjowała w USA w 1887 r. Mary Ellen James z Kościoła Prezbiteriańskiego, w 3 lata później baptystki Helen Barret Montgomery i Lucy Peabody wezwały do obchodzenia Dnia Modlitwy w intencji misji zagranicznych, a także za biednych, bezrobotnych, pokrzywdzonych, emigrantów i ofiary wojny W 1919 r. oba te, co roku odbywające się dni modlitwy kobiet, połączono i w pierwszy piątek Wielkiego Postu owego roku odbyło się po raz pierwszy wspólne nabożeństwo.

Od 1927 na całym świecie rokrocznie obchodzi się w pierwszy piątek marca Światowy Dzień Modlitwy Kobiet. W Polsce pierwsze takie nabożeństwo odbyło się w tymże roku w Łodzi z inicjatywy miejscowych baptystek. Od 1968 Dzień ten ma zasięg prawdziwie ogólnoświatowy i obecnie obejmuje ponad 170 krajów.

W celu przygotowywania tych corocznych spotkań powołano Komitet Międzynarodowy ŚDM, który na organizowanych co kilka lat spotkaniach ustala z czteroletnim wyprzedzeniem hasła i programy kolejnych Dni, wybierając propozycje nadsyłane przez chrześcijanki z różnych krajów. Celem nabożeństw w tym Dniu jest propagowanie haseł równości i sprawiedliwości społecznej, pokoju oraz walki z ubóstwem.