Polka na ołtarze

Wśród kandydatów na ołtarze są męczennicy i wyznawcy z 9 państw: Włoch, Francji, Meksyku, Niemiec, Hiszpanii, Austrii, Indii, Polski i Sudanu. Są to kobiety – 19 i mężczyźni – 8. Najwięcej osób w tym gronie ma Hiszpania – 15, w tym 13 sióstr miłosierdzia (szarytek), męczennic z czasów wojny domowej w tym kraju, zamordowanych między 19 sierpnia a 9 grudnia 1936 na terenie archidiecezji Walencji.

Cztery dekrety dotyczą uznania cudów przypisywanych wstawiennictwu sług Bożych: Mariana Arciero – kapłana z Włoch (1707-88), Jana Józefa Lataste’a – dominikanina z Francji (1832-69), s. Marii Agnieszki Teresy od Najświętszego Sakramentu Arias Espinosa z Meksyku (1904-81) i świeckiej, matki rodziny Hildegardy Burjan z Niemiec (1883-1933).

Trzy dokumenty oznaczają uznanie męczeństwa: Salvio Huixa Miralpeixa – biskupa Lleidy w Hiszpanii (1877-1936), zabitego w tymże mieście, Karola Lamperta – kapłana z Austrii (1894-1944), zamordowanego w obozie koncentracyjnym w Halle nad Soławą i wspomnianych zakonnic hiszpańskich z Józefą Martínez Pérez na czele.

Pozostałych osiem dekretów dotyczy uznania cnót heroicznych. W tym gronie jest jeden błogosławiony: Jan Marinoni (1490-1562) – włoski kapłan ze Zgromadzenia Kleryków Regularnych (teatynów) oraz siedmioro sług Bożych: jeden arcybiskup – Jan Maria García Lahiguera z Walencji (1903-89), dwaj kapłani – Mateusz Kadalikattil z Indii (1872-1935) i Rafał Dimiccoli z Włoch (1887-1956), a także cztery siostry zakonne – Zofia Czeska (Maciejowska) z Polski, Maria Józefina Benvenuti (w świecie Zeinab Alif), mniszka-klaryska z Sudanu, ale zmarła we Włoszech (1845/46-1926), Laura Meozzi, Włoszka z Instytutu Córek Maryi Wspomożycielki (1873-1951) i jej rodaczka Ludwika (zwana Giną) Tincani, założycielka Unii św. Katarzyny Sieneńskiej Misjonarek Szkolnych (1889-1976).

Oprócz wspomnianej s. Zofii Czeskiej z Maciejowskich zatwierdzone dziś dekrety zawierają jeszcze jeden akcent polski. Chodzi o s. Laurę Meozzi, która od 1922 aż do śmierci działała na terenie naszego kraju, a zmarła w miejscowości Pogrzebień w diecezji katowickiej i tam znajduje się jej grób. Po wybuchu II wojny światowej w 1939, mimo zachęt, a nawet ponagleń ze strony konsula Włoch nie opuściła Polski a całą okupację przeżyła w Laurowie koło Wilna.