10 rocznica śmierci bp. Jana Chrapka

Jego dewizą biskupią były słowa: „Quis ut Deus” (Któż jak Bóg). Był przewodniczącym Rady Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu. Odpowiadał z ramienia Rady Konferencji Biskupich Europejskich (CCEE) za media w Europie Środkowo-Wschodniej. Wykładał na UKSW i na Wydziale Dziennikarstwa UW, był członkiem Rady Programowej KAI. Dwukrotnie, w latach 1997 i 1999 był współorganizatorem pielgrzymek Jana Pawła II do ojczyzny.

W 1969 r. złożył śluby zakonne w zgromadzeniu michalitów. Święcenia kapłańskie przyjął w 1975 r. w Miejscu Piastowym z rąk bp. Ignacego Tokarczuka. W latach 1975-79 odbył studia doktoranckie w KUL. Od 1981 do 1983 r. był rektorem Papieskiego Sanktuarium ss. M. ad Rupes koło Rzymu. W latach 1984-86 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Powściągliwość i Praca”, wykładowcą na ATK.

Od połowy lat osiemdziesiątych do czasu nominacji biskupiej był przełożonym generalnym zgromadzenia michalitów. Sakrę biskupią przyjął 5 czerwca 1992 r. w Drohiczynie z rąk abp. Józefa Kowalczyka. Początkowo był biskupem pomocniczym diecezji drohiczyńskiej, w 1994 r. objął podobne stanowisko w diecezji toruńskiej, a w 1999 r. został biskupem radomskim.

Był człowiekiem nad wyraz wrażliwym na każdą ludzką biedę w każdej postaci. Wrażliwość ta cechowała go już od młodych lat, czego wyrazem było zaoczne ukończenie Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej. Troska o najuboższych byłą też jednym z najbardziej charakterystycznych elementów jego biskupiej posługi w Radomiu.

W listopadzie 2000 r. zorganizował tamże międzynarodowe sympozjum: „Ubóstwo jako wyzwanie dla Europy”. Inicjował wiele bardzo konkretnych akcji na rzecz osób cierpiących, potrzebujących i zmarginalizowanych. Otworzył kilka stołówek dla ubogich, z jego inicjatywy postała też specjalna apteka dla najbardziej potrzebujących.

W marcu 2000 roku, niejako z okazji Wielkiego Jubileuszu chrześcijaństwa ogłosił list pasterski na temat ubóstwa. Został tam szeroko zarysowany także program pomocy Kościoła na rzecz ludzi bezrobotnych. W tej dziedzinie bp Chrapek był zdecydowanym prekursorem i inicjatorem prac całej Konferencji Episkopatu, która tym tematem zainteresowała się o wiele później.

18 października 2001 roku zginął w wypadku samochodowym w Białobrzegach niedaleko Radomia.

Po jego śmierci przy radomskiej Caritas powołano Fundusz im. Biskupa Jana Chrapka, który niesie pomoc potrzebującym, a także corocznie przyznaje nagrodę „Viventi Caritate” („Żyjącemu Miłością”) dla osób bezinteresownie poświęcających się dla innych.

Fundusz prowadzi również działalność wydawniczą popularyzującą myśl bp. Chrapka i organizuje koncerty charytatywne. Ze środków Funduszu od kilku lat w diecezji prowadzone są badania mammograficzne oraz utrzymywany jest Dom Dziecka i Matki – Ofiar Przemocy w Rodzinie w Jasieńcu Iłżeckim.

Od 2002 r. przyznawana jest Nagroda im. Bp. Jana Chrapka „Ślad”, którą dziennikarze przyznają ludziom mediów za budowanie kultury prawdy, porozumienia i dialogu.

Imię tragicznie zmarłego biskupa radomskiego nosi też „TOTUS medialny” – jedna z nagród przyznawanych w przeddzień Dnia Papieskiego przez Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia.