Czy imam to „muzułmański ksiądz"?

Brak komentarzy: 0

Radio Watykańskie/a.

publikacja 27.07.2008 07:10

Ostatnie spotkania w naszym cyklu poświęciliśmy meczetowi. Warto więc teraz wspomnieć o osobach odpowiedzialnych za jego funkcjonowanie, a przynajmniej o najważniejszej z nich, czyli imamie.

Na ogół wspólnoty muzułmańskie wybierają na to stanowisko najbardziej poważanego ze swoich członków, którego obdarzają szacunkiem. Dotyczy to zwłaszcza małych meczetów i związanych z nimi wspólnot, gdzie imama wybiera się spontanicznie. Jednak coraz częściej spotyka się imamów przygotowanych w zakresie prawa i teologii, którzy ukończyli odpowiednią szkołę religijną lub – jak to ma na przykład miejsce w Turcji – kolegia dla imamów-kaznodziejów. Odpowiednio wykształceni imamowie przejmują z reguły pracę w dużych meczetach i są za nią opłacani (w zależności od istniejącego systemu – przez rząd, organizacje islamskie, fundacje czy też z innych źródeł). Z reguły funkcja imama jest sprawowana przez mężczyzn. Kobieta może ją pełnić, ale pod warunkiem, że przewodzi grupie złożonej z samych kobiet lub modli się z członkami rodziny. Imam nie wyróżnia się od innych muzułmanów szczególnym ubiorem, nie nosi też jakichkolwiek dodatkowych elementów. Oprócz przewodnictwa w modlitwach i głoszenia piątkowych kazań do obowiązków imama należy także prowadzenie zajęć edukacyjnych o islamie i nauczanie Koranu. W dużych gminach muzułmańskich imam – na wzór księdza lub rabina – przejmuje wszystkie możliwe funkcje osoby duchownej, tzn. zajmuje się administracją meczetu lub centrum islamskiego, prowadzi szkołę koraniczną, odwiedza chorych, inspiruje działalność gminy, jest obecny na uroczystościach nadania imienia dziecku i obrzezaniu, na ślubach i pogrzebach, gdzie odmawia okolicznościowe modlitwy. Zewnętrznie wiele z funkcji i zadań imama podobnych jest do tych, które spełnia ksiądz katolicki. Stanowisko muzułmańskiego duchownego nie łączy się jednak z urzędem i stanem kapłańskim. Biorąc pod uwagę rozumienie urzędu i sposób pojmowania wspólnoty wierzących w islamie i katolicyzmie, dostrzega się między imamem a księdzem katolickim znaczne różnice. Ponieważ islam nie uznaje sakramentów, nie ma też święceń. Imam nie posiada więc władzy pośredniczenia między Bogiem a ludźmi, a tym samym nie ma autorytetu odpuszczania grzechów. Imam nie jest duszpasterzem w katolickim rozumieniu tego słowa. Obecność muzułmańskiego kapelana w więzieniu czy w wojsku bardziej przypomina jego współwyznawcom o przynależności do ich wspólnoty niż służy indywidualnemu poradnictwu duchowemu. Katolickie pojęcie kleru – w jego wymiarze hierarchicznej struktury – można w pewnym sensie odnaleźć w szyizmie. Wynika to – jak zasygnalizowano wcześniej – z innego niż w islamie sunnickim rozumienia koncepcji imama. Używając pojęcia imam, warto zwrócić uwagę na to, aby nie mylić go z imanem, które brzmi bardzo podobnie, a posiada zupełnie inne znaczenie. Imam – jak wspomniano – to przywódca całej gminy muzułmańskiej, wybitny teolog lub przewodnik rytualnych modlitw, natomiast iman oznacza wiarę. Adam Wąs SVD

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 2 z 2 Następna strona Ostatnia strona