Nowi ordynariusze w Częstochowie i Gliwicach

Biskup Wacław Depo urodził się 27 września 1953 w Szydłowcu k. Radomia w rodzinie robotniczej, związanej z tym miastem od XVIII w. Po ukończeniu liceum w mieście rodzinnym wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu.

Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1978 roku z rąk Sługi Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego. Pierwszą placówką, w której pełnił posługę wikariusza, była parafia Stromiec k. Białobrzegów Radomskich. Skierowany na studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1980 r. obronił pracę magisterską, a w 1984 r. obronił doktorat z teologii dogmatycznej na temat: „Chrystus kerygmatyczny w nauce M. Koehlera”. Stopnie naukowe zdobywał pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Czesława S. Bartnika.
Po obronie pracy doktorskiej pełnił posługę ojca duchownego księży diakonów w Radomiu, był duszpasterzem akademickim w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu w latach 1984-1990, od 1984 roku wykładowcą teologii dogmatycznej, ekumenicznej i wstępu do teologii w Wyższym Seminarium Duchownym i Instytucie Teologicznym w Radomiu, dyrektorem ds. życia konsekrowanego zakonów żeńskich w Diecezji Radomskiej, a od 1992 roku wykładowcą teologii dogmatycznej w Kolegium Teologicznym Diecezji Radomskiej. Od 1990 r. był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Sandomiersko- Radomskiej, a od 1992 r. pełnił funkcję pierwszego rektora Wyższego Seminarium Duchownego nowo powstałej Diecezji Radomskiej.

W latach 1995-1999 bp Wacław Depo był przewodniczącym Metropolitalnego Zespołu ds. II Synodu Plenarnego oraz członkiem Komisji Rektorów ds. Ratio studiorum. We wrześniu 1999 r. został wybrany na przewodniczącego Konferencji Księży Rektorów Wyższych Seminariów Duchownych Diecezjalnych i Zakonnych; funkcję tę powierzyli mu rektorzy także w 2002 i 2005 roku. W latach 2000-2006 pracował jako adiunkt w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego UKSW w Warszawie. Od roku 2001-2006 był członkiem-konsultorem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duchowieństwa i Rady Naukowej KEP.
W maju 2006 roku został współprzewodniczącym Rady Programowej Radia Maryja ze strony Konferencji Episkopatu Polski. Jest również kanonikiem honorowym kapituły katedralnej sandomierskiej, prałatem kustoszem kapituły Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej. Tytuł Prałata Honorowego Jego Świątobliwości Jana Pawła II otrzymał 4 maja 2004 roku.

Benedykt XVI mianował 5 sierpnia 2006 r. ks. prałata Wacława Depo biskupem zamojsko-lubaczowskim. Ingres do katedry zamojskiej i święcenia biskupie odbyły się 9 września 2006 r. Konsekratorami byli: abp Józef Michalik, bp prof. Jan Śrutwa, bp. Zygmunt Zimowski. Dnia 19 października 2006 r. 337. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski powołało Księdza Biskupa na Przewodniczącego Komisji Mieszanej: Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni. Ponadto jest członkiem Komisji Duchowieństwa i Sekcji Nauk Teologicznych Komisji Nauki Wiary KEP na pięcioletnią kadencję, a także powierzyło funkcję delegata KEP przy Krajowej Radzie Katolików Świeckich.
Od 2007 roku jest wykładowcą w Katedrze Personalizmu Chrześcijańskiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie. Jest autorem licznych publikacji naukowych i pastoralnych, m.in. "Ewangelia pielgrzymująca", 2008, "Dotknąć Chrystusa", 2008, "Na ścieżkach Prawdy" 2008, "Raduj się twoją wiarą...", 2009, "Misja i odpowiedzialność", Zamość 2010, "Chrystus kerygmatyczny", Warszawa 2010, "Istnienie ukierunkowane na Chrystusa", Warszawa 2011 i in.

  Roman Koszowski/GN Bp Jan Kopiec Bp Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 r. w Zabrzu w rodzinie robotniczej. Od 1948 r. zamieszkał w Bytomiu-Szombierkach, gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, po jej ukończeniu w 1961 r. uczył się w III Liceum Ogólnokształcącym im. W. Broniewskiego w Bytomiu-Bobrku, w którym uzyskał świadectwo dojrzałości w 1965 r. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego z siedzibą w Nysie.

 

W latach 1966–1968 odbył służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Po jej zakończeniu powrócił do seminarium. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk pierwszego biskupa opolskiego Franciszka Jopa 30 kwietnia 1972 r. w katedrze opolskiej.

Przez 6 lat pracował jako wikariusz – najpierw w parafii św. Franciszka w Zabrzu (1972–1974), a następnie w Zabrzu-Rokitnicy (1974–1978). W 1977 r. uzyskał magisterium z teologii na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie pracy pt. "Służba Boża w dekanacie bytomskim w latach 1598–1665 w świetle wizytacji", pisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab. W. Schenka.

W 1978 r. biskup opolski Alfons Nossol skierował go na studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w zakresie nauk pomocniczych historii (archiwistyki), które ukończył w 1982 r. uzyskaniem stopnia doktora teologii w zakresie historii Kościoła na podstawie pracy pt. Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1821, pisanej na seminarium naukowym ks. prof. dr hab. S. Librowskiego.

Po powrocie do diecezji podjął wykłady z historii Kościoła w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie, a od 1986 r. w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu (Filia Wydziału Teologicznego KUL), dodatkowo w latach 1985-1993 prowadził zajęcia z tego przedmiotu w Misyjnym Wyższym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Nysie. W latach 1982-1984 pełnił obowiązki prefekta w Wyższym Seminarium Duchownym, a w roku akademickim 1985/86 był wicerektorem. W 1986 r. otrzymał nominację na dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu.

Rok akademicki 1984/85 spędził w Rzymie na kwerendzie w Archiwum Watykańskim, pogłębiając równocześnie studia z zakresu archiwistyki kościelnej w Scuola Vaticana di Paleografia, Diplomatica ed Archivistica, uwieńczone uzyskaniem dyplomu jej ukończenia.

Dnia 5 grudnia 1992 r. został mianowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji opolskiej (biskupem tyt. Cemeriniano), a święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1993 r. w bazylice watykańskiej z rąk papieża. Biskup opolski Alfons Nossol mianował go w diecezji wikariuszem generalnym oraz członkiem Kolegium Konsultorów Diecezjalnych i Rady Kapłańskiej.

Od chwili utworzenia Uniwersytetu Opolskiego z Wydziałem Teologicznym w 1994 r. został zatrudniony w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii na stanowisku adiunkta. W 1998 r. ukończył przewód habilitacyjny na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego na podstawie dotychczasowego dorobku naukowego oraz rozprawy pt. "Między Altransztadem a Połtawą. Stolica Apostolska wobec obsady tronu polskiego w latach 1706–1709", wraz z dwoma tomami edycji źródeł jako integralną całością.
W 2000 r. rektor Uniwersytetu Opolskiego zamianował go profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. 17 listopada 2003 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora nauk teologicznych na podstawie dorobku naukowego i książki "Biskup Henryk Grzondziel (1897–1968). W służbie Kościoła na Śląsku", Opole 2002. Od 1 października 2006 r. pełni obowiązki kierownika Katedry Historii Kościoła i Patrologii. Podsumowaniem dotychczasowych dokonań naukowych była nominacja na stanowisko profesora zwyczajnego w 2008 r.

Zainteresowania naukowe biskupa Jana Kopca koncentrują się na następujących zagadnieniach: diecezja wrocławska po Soborze Trydenckim; dzieje Kościoła na Śląsku Opolskim; przeszłość nuncjatury papieskiej w Polsce, zwłaszcza w początkach XVIII w., co związane jest z edycją akt nuncjuszy Juliusza Piazzy, Mikołaja Spinoli i Benedykta Odescalchi-Erby (lata 1706–1712); osobną dziedziną dociekań naukowych są badania biografistyczne, głównie biskupów wrocławskich i duchowieństwa śląskiego. W sumie dorobek naukowy zamyka się liczbą 14 prac zwartych, blisko 560 artykułów naukowych oraz ponad 260 tekstów popularnonaukowych. Ponadto wypromował 9 doktorów i 66 magistrów oraz brał udział w charakterze recenzenta w 15 przewodach habilitacyjnych oraz 21 doktorskich.

W Episkopacie Polski bp Jan Kopiec jest członkiem Rady Naukowej KEP, Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturalnego, Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec, Zespołu ds. Sanktuariów Konferencji Episkopatu Polski oraz delegatem KEP ds. Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych.
W ciągu 19 lat posługi w diecezji opolskiej biskup Jan Kopiec odwiedził niemal wszystkie parafie – oprócz pięciu - w tym wiele z nich wielokrotnie. Brał udział w licznych pielgrzymkach i uroczystościach w sanktuariach na Górze Świętej Anny, w Kamieniu Śląskim, Oleśnie.