W krajach europejskich różnie podchodzi się do usytuowania sądownictwa wojskowego, w tym do odrębności prokuratury wojskowej, w strukturach wymiaru sprawiedliwości. Poniżej opis rozwiązań przyjętych w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji i we Włoszech.
W Niemczech nie istnieje odrębna prokuratura wojskowa. W Federalnym Sądzie Administracyjnym w Lipsku istnieje jedynie wydział ds. służby wojskowej. Wpływ na powołanie sędziów tego wydziału ma niemiecki minister obrony. W sprawach dyscyplinarnych i dotyczących skarg żołnierzy w pierwszej instancji orzekają dwa wojskowe sądy dyscyplinarne z siedzibami w Monachium i Muenster.
W sprawach dotyczących wojska, w tym związanych z udziałem żołnierzy w misjach zagranicznych, kompetentne są prokuratury i sądy cywilne.
W minionych latach, wraz z rosnącym udziałem niemieckiej armii w misjach poza granicami kraju, przedstawiciele związków zawodowych Bundeswehry, jak również ministrowie obrony akcentowali celowość utworzenia w Niemczech prokuratury wojskowej i sądownictwa wojskowego, albo przynajmniej skoncentrowania spraw dotyczących Bundeswehry w jednym sądzie.
W Wielkiej Brytanii działają osobne prokuratury: cywilna i wojskowa. Cywilna zajmuje się ściganiem z urzędu osób oskarżonych o przestępstwa kryminalne, a wojskowa rozpatruje sprawy skierowane przez żandarmerię, bądź dowództwo wojskowe. Obie są niezależne od rządu (resortu sprawiedliwości).
Prokuratura wojskowa (SPA - Service Prosecuting Authority) zorganizowana jest w strukturach ministerstwa obrony, ale jest instytucjonalnie niezależna zarówno od resortu jak i od służbowego łańcucha dowodzenia. Podobnie jak prokuratura cywilna jest nadzorowana przez Prokuratora Generalnego.
Personel stanowią oficerowie trzech rodzajów służb. Na czele stoi dyrektor z co najmniej 15 latami praktyki w zawodzie prawniczym, a jego zastępcą jest wojskowy odpowiednio wysokiej rangi, obecnie brygadier (stopień wojskowy między pułkownikiem a generałem).
Rolą SPA jest dokonywanie przeglądu i analizy kierowanych do niej spraw, dotyczących głównie wykroczeń karnych popełnionych przez personel wojskowy i łamania dyscypliny wojskowej i jeśli uzna to za wskazane - kierowanie tych spraw do sądów wojskowych lub cywilnych.
We Francji na początku lat 80. zniesiono niemal całkowicie osobne sądownictwo wojskowe w okresie pokoju. Orzeczenia w sprawie wykroczeń, bądź przestępstw popełnianych w tym kraju przez żołnierzy wydają sądy powszechne. Nie istnieje także oddzielna prokuratura wojskowa. Formułowaniem aktu oskarżenia zajmuje się cywilny prokurator zgodnie z kompetencjami terytorialnymi.
Prawo francuskie pozostawia natomiast możliwość wprowadzenia trybunałów wojskowych w wypadku wybuchu wojny między Francją a innym krajem.
Prokuratorzy we Francji podlegają ministerstwu sprawiedliwości i z tego powodu podaje się niekiedy w wątpliwość ich niezależność od nacisków władz, zwłaszcza w wypadku głośnych afer politycznych.
We Włoszech działa osobna prokuratura wojskowa, która zajmuje się przestępstwami popełnionymi w siłach zbrojnych i przez ich członków. Sądownictwo wojskowe podlega ministerstwu obrony w takim samym stopniu, jak cywilne - ministerstwu sprawiedliwości. W związku z likwidacją zasadniczej służby wojskowej i przejściem na armię zawodową, w 2007 roku zmniejszono liczbę wojskowych sądów i prokuratur. Z dziewięciu prokuratur pozostały 3 - w Weronie, Rzymie i Neapolu.
Zgodnie z przepisami obowiązującymi od lipca 2008 roku najwyższy organ prokuratury wojskowej - generalna prokuratura wojskowa - działa przy Sądzie Najwyższym. Prokuratura działa także przy apelacyjnym sądzie wojskowym.
„Będziemy działać w celu ochrony naszych interesów gospodarczych”.
Propozycja amerykańskiego przywódcy spotkała się ze zdecydowaną krytyką.
Strona cywilna domagała się kary śmierci dla wszystkich oskarżonych.
Franciszek przestrzegł, że może ona też być zagrożeniem dla ludzkiej godności.
Dyrektor UNAIDS zauważył, że do 2029 r. liczba nowych infekcji może osiągnąć 8,7 mln.