Audiencja generalna: Bóg - nasza radość

Psalm 126 (125), mówiący o Bogu jako naszej radości i nadziei, był przedmiotem katechezy Benedykta XVI podczas audiencji ogólnej 17 sierpnia, która po raz pierwszy odbyła się nie w Watykanie, ale na dziedzińcu w Castel Gandolfo. Było to kolejne nauczanie papieskie z rozpoczętego jeszcze przez Jana Pawła II jesienią ub.r. cyklu o miejscu Nieszporów w Liturgii Godzin Kościoła. Papież zapewnił o modlitwie za duszę zmarłego tragicznie założyciela Wspólnoty w Taizé. Ujawnił także, że właśnie wczoraj otrzymał od niego list na temat XX Światowych Dnia Młodzieży w Kolonii. - Dzisiaj rano otrzymałem bardzo smutną wiadomość. Podczas wczorajszych nieszporów nasz drogi Brat Roger, który założył Wspólnotę w Taizé, został zamordowany przez niezrównoważoną psychicznie kobietę - powiedział Ojciec Święty i dodał: - Ta bardzo smutna wiadomość bardzo mnie dotknęła. Papież ujawnił, że wczoraj wieczorem dostał od Brata Rogera bardzo wzruszający list, w którym napisał on, że choć nie może przyjechać do Kolonii, w głębi swego serca łączy się w czasie Światowych Dni Młodzieży z Papieżem oraz z wszystkimi młodymi ludźmi, którzy znajdują się w Kolonii, i modli się za nich. Benedykt XVI cytował fragmenty listu założyciela Wspólnoty w Taizé, który zapowiedział, że jak tylko będzie mógł, przybędzie do Rzymu, aby spotkać się z Papieżem. - Zapewniam Cię, Ojcze Święty, o mojej jedności z Tobą i modlitwach całej Wspólnoty z Taizé w Twojej intencji - napisał Brat Roger. Wspominając założyciela Wspólnoty z Taizé Papież nawiązał do rozważanego podczas audiencji generalnej Psalmu 126 (125): "O poprawę doli wyzwolonego ludu", który mówi o cierpieniu, smutku i radości. - W tym momencie smutku możemy powierzać Bożej dobroci duszę tego wiernego sługi i wiemy, że z tego smutku, jak wysłuchaliśmy w Psalmie, narodzi się radość, która wypływa z wejścia do niebieskiej ojczyzny. Musimy pamiętać, że jesteśmy pracownikami winnicy Pańskiej, a Pan towarzyszy i udziela nam na końcu swojej radości - powiedział Benedykt XVI. Publikujemy cały tekst papieskiej katechezy: 1. Słuchając słów Psalmu 126 (125), odnosi się wrażenie, iż przed naszymi oczami przesuwają się wydarzenia opiewane w drugiej części Księgi Izajasza i znane jako "nowe wyjście". Chodzi o powrót Izraela z niewoli babilońskiej do ziemi ojców w następstwie edyktu króla perskiego Cyrusa w 538 roku przed Chrystusem. Powtórzyło się wówczas radosne doświadczenie pierwszego wyjścia, gdy lud żydowski wyzwolony został z niewoli egipskiej. Psalm ten nabierał szczególnego znaczenia, kiedy śpiewano go w dniach zagrożenia i lęku Izraelu, który wystawiony był znów na próbę. Psalm istotnie zawiera modlitwę o powrót ówczesnych więźniów (por. w. 4). Stawał się zatem modlitwą ludu Bożego w jego historycznej wędrówce, najeżonej niebezpieczeństwami i próbami, stale jednak otwartej na ufność w Bogu Zbawcy i Wyzwolicielu, ostoi słabych i uciskanych.