W 2003 r. proboszczowie i wikariusze zapłacą podatki według tych samych stawek co w 2002 r. Informacje nt. podatku ryczałtowego dla księży opublikowano w Monitorze Polskim nr 57.
- Utrzymanie tych samych stawek podatku dla księży wynika zapewne z faktu, że skala podatku dochodowego od osób fizycznych również nie ulegnie zmianie - tłumaczy ekonom Episkopatu ks. Jan Drob. Wysokość podatków płaconych przez proboszczów i księży zależy m.in. od liczby mieszkańców na terenie parafii, a nie od liczby wierzących. Proboszcz wielkomiejskiej parafii na terenie której mieszka 20 tys. osób zapłaci kwartalnie 1136 zł, a jego wikariusz 372 zł . Proboszczowie najmniejszych parafii wiejskich zapłacą 319 zł, jeśli mają współpracownika - wikariusza, ten zapłaci kwartalnie 102 zł. W ocenie ks. Droba sprawiedliwszym byłoby rozwiązanie gdyby wysokość podatku była uzależniona od liczby wierzących na danym terenie, a nie od liczby mieszkańców. Jak zauważył, niektórzy mogą uważać, że księża płacą bardzo niskie podatki, ale jest wielkie zróżnicowanie. W niektórych parafiach może być łatwo księdzu zapłacić taką sumę, w innych zaś np. w rejonach dużego bezrobocia, będzie to bardzo trudne. Przychód księży stanowią przede wszystkim stypendia mszalne i tzw. iura stolae (ofiary składane przy okazji sprawowania sakramentów i sakramentaliów) a te są zależne od wielu czynników. W wielu regionach kraju, zwłaszcza na ziemiach północnych i zachodnich społeczeństwo zubożało i tam bardzo często księżom brakuje stypendiów mszalnych składanych przy okazji zamawianych Mszy świętych. - To nie tak, że ludzie nie chcą dać, tylko oni po prostu nie mają - podkreśla ekonom Episkopatu. Księża w Polsce płacą dwa rodzaje podatku. Jeśli są zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę - np. w szkole - płacą podatki według takich samych zasad jak wszyscy podatnicy. Ci, którzy nie mają takich umów, gdyż są zaangażowani wyłącznie w duszpasterstwo, płacą podatek zryczałtowany, którego wysokość zależy od liczby mieszkańców, tego czy pracują na wsi czy w mieście oraz od wielkości miasta. Opodatkowanie duchownych w formie ryczałtu reguluje ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Ryczałt płacą księża, którzy osiągają przychody w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim czyli np. proboszczowie i wikariusze. Ksiądz, który trafia na nową parafię ma 14 dni od objęcia funkcji o charakterze duszpasterskim by powiadomić o tym urząd skarbowy. Kwotę jaką płaci co kwartał może pomniejszyć o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne. Co roku, do dnia 31 stycznia, księża są zobowiązani złożyć w urzędzie skarbowym właściwym dla parafii roczną informację, według ustalonego wzoru, o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od ryczałtu w poszczególnych kwartałach. Duchowni opłacający ryczałt są zwolnieni od obowiązku składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu ze źródła przychodu objętego ryczałtem. Od roku podatkowego 2000 stawki ryczałtu corocznie ulegają podwyższeniu. Ich wysokość zależy od wskaźnika wzrostu cen konsumpcyjnych towarów i usług w okresie pierwszych trzech kwartałów roku poprzedzającego rok podatkowy w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego. Wskaźnik ten ogłaszany jest przez prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym RP Monitor Polski. Na tej podstawie minister finansów do 30 listopada roku poprzedzającego rok podatkowy ogłasza stawki ryczałtu w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym. Skomentuj tę wiadomość
Rosja będzie stanowić długoterminowe zagrożenie dla Europy nawet po zawarciu porozumienia.
Ten plan pokojowy może nie zmniejszyć., ale zwiększyć zagrożenie dla Europy.
Do badania statusu sędziego nie można stosować przepisu z Kpc ws ustalenia stosunku prawnego