Współczesne stacje Drogi Krzyżowej

Nabożeństwu przewodniczył Prymas Polski kard. Józef Glemp. Obok niego szli biskupi pomocniczy, biskup polowy Sławoj Leszek Głódź oraz kilka tysięcy mieszkańców Warszawy. Autorem rozważań był ks. Jan Twardowski. Zgromadzeni wyruszyli punktualnie o godz. 20 spod kościoła św. Anny. Tradycyjnie jako pierwsi krzyż na swe ramiona wzięli studenci. Procesję prowadzili harcerze z pochodniami w dłoniach. Za nimi równym krokiem szli żołnierze i policjanci. Rozważania ks. Twardowskiego czytali profesorowie i studenci Akademii Teatralnej. - Szczęśliwy każdy, kto pomaga Jezusowi w niesieniu krzyża. Jeśli pomagamy innym, to sam Bóg pomaga nam. Jeśli wyczerpujemy się dla drugich, to dokonuje się cud pomnożenia sił - słychać było spod katedry polowej, gdzie umiejscowiono stację V. Procesja Drogi Krzyżowej przeszła dalej ulicą Długą, za kościołem paulinów skręciła w Nowomiejską, a następnie Krzywym Kołem na Rynek Starego Miasta. Tam ogromny drewniany krzyż był niesiony pomiędzy ogródkami piwnymi. Ciekawi ludzie wyglądali z okien, restauracji i pubów. Ktoś przezornie zamknął drzwi, skąd dobiegała głośna muzyka. Z rynku procesja wyszła ulicą Piwną na Plac Zamkowy, gdzie kard. Glemp wygłosi homilię. Podkreślił w niej, że przy każdym cierpiącym człowieku jest zawsze Chrystus. - To jest tajemnica Boga obecnego w świecie i wśród nas - tłumaczył. Zwrócił przy tym uwagę, że rzeczywistość cierpienia Boga nie sprowadza się do liturgicznej modlitwy w czasie Drogi Krzyżowej. Jest ona realna, bowiem "Chrystus idzie ze swoim krzyżem i ma swoje stacje na całym świecie". Wśród tych współczesnych stacji Drogi Krzyżowej Chrystusa wymienił m.in. tragedię w Nowym Yorku, atak terrorystów na teatr w Moskwie i zniszczony Bagdad. - Chrystus idzie tam gdzie są zniszczenia, idzie po polach zalanych powodzią, po polach dotkniętych suszą. Idzie przez zniszczony Bagdad, idzie między ludźmi dotkniętymi bólem w Nowym Yorku, idzie przez Paryż, przez Berlin, przez Moskwę - wyliczał Prymas. Przypomniał także cierpienia, które dotknęły Warszawę. Wśród stacji Drogi Krzyżowej Chrystusa w stolicy wymienił m.in. najazd Szwedów, rzeź Pragi, Powstanie Styczniowe, Powstanie w Getcie oraz Powstanie Warszawskie, które określił "wielką stacją drogi krzyżowej w dziejach narodu". Dodał, że dziś w różnych częściach świata potrzeba licznych Weronik, którzy ulżą Chrystusowi w jego cierpieniach, potrzeba nam Cyrenejczyków, którzy pomogą nieść ciężar swojemu bratu. Kończąc modlił się: "prośmy Boga by w swej Świętej Opatrzności zachował nas od cierpienia, które idzie przez świat". Droga Krzyżowa zakończyła się w katedrze św. Jana. Krzyż nieśli przedstawiciele wielu stanów: studenci, harcerze, policjanci, żołnierze, prawnicy, strażacy, rzemieślnicy, służba zdrowia, samorządowcy, a także reprezentanci ruchów katolickich. Myślą przewodnią nabożeństwa było hasło obecnego roku duszpasterskiego: "Umiłować Chrystusa". Centralną Drogę Krzyżową ulicami Starówki organizuje od 1994 r. duszpasterstwo akademickie archidiecezji warszawskiej. Od samego początku inicjatywa cieszy się dużą popularnością wśród mieszkańców Warszawy. Co roku uczestniczy w niej kilka tysięcy osób.