Ekumenizm w przełomowej fazie

Kard. Kasper zastrzegł, że taki stan rzeczy nie jest oznaką niepowodzenia ekumenizmu, lecz przeciwnie - skutkiem jego ogromnego sukcesu. Wynika to stąd, że chrześcijanie różnych wyznań, którzy się już do siebie zbliżyli, bardziej niż inni odczuwają to, co ich dzieli. Zdaniem przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Jedności Chrześcijan wskazywanie na istniejące różnice nie oznacza, że jest to koniec dialogu ekumenicznego, lecz stanowi wyzwanie do bardziej intensywnego jego prowadzenia. Niemiecki hierarcha podkreślił, że w czasach globalizacji ekumenizm nie ma realnej alternatywy. Należy pamiętać, że ekumenizm nie polega na działalności dyplomatycznej, ani też czysto akademickiej wymianie myśli, lecz jest to proces duchowy. Jego celem nie jest nawracanie na inne wyznanie, lecz nawrócenie do Chrystusa. Sylwetkę i dokonania nowego doktora honoris causa Wyższej Szkoły Filozoficzno-Teologicznej przedstawił przewodniczący Konferencji Biskupów Niemieckich, kard. Karl Lehmann. Podkreślił, że kard. Kasper jest jednym z najwybitniejszych teologów w naszym Kościele. Przewodniczący Rady Kościołów Ewangelickich w Niemczech, Manfred Kock zwrócił uwagę, że kard. Kasper jest "jednym z największych budowniczym mostów w ekumenizmie" . Nie jest on "obrońcą lodowej ery ekumenizmu", lecz rzecznikiem jego wiosny. W uzasadnieniu przyznania doktoratu honoris causa 70-letniemu kardynałowi z Watykanu księża pallotyni przypomnieli jego wybitne zasługi w dziedzinie naukowej oraz w zakresie krzewienia wiary katolickiej. Kard. Kasper w znacznym stopniu przyczynił się do odnowy oblicza współczesnej teologii oraz ukazuje coraz lepsze nowe perspektywy teologii ekumenicznej, głosi komunikat pallotynów. Kard. Walter Kasper ma za sobą przeszłość dydaktyczną, był bowiem profesorem teologii w Münster i Tybindze. Od 1989 r. był biskupem niemieckiej diecezji Rottenburg-Stuttgart. W 1999 r. papież Jan Paweł II mianował go sekretarzem Papieskiej Rady ds. Popierania jedności Chrześcijan, a w marcu 2001 r. - jej przewodniczącym. Na konsystorzu w lutym 2001 r. został powołany w skład Kolegium Kardynalskiego.