Twarzą w twarz z kard. Ratzingerem

Ponad 51 tys. stron internetu powołuje się na osobę Eminencji. Są tam strony, które noszą nagłówki „Fun-Club Kardynała Ratzingera”. Czy nie jest to znak, że dzisiejsza problematyka wiary, pytania o sens, o życie Kościoła pozostają niezwykle żywe, że postawa obojętności wobec spraw wiary jest bardziej pozą niż rzeczywistością?

– Istnienie takich „Fun-Clubów” postrzegam jako rzecz radosną i bardzo miłą. Muszę przy tym dopowiedzieć, że ilekroć jestem na Placu Świętego Piotra, bądź odwiedzam inne miejsca, czy odbywam podróże do miast i krajów, spotykam wielu ludzi, którzy szukają wiary Kościoła, którzy wiedzą, że on jest opoką, która nas nosi. Oni o tym wiedzą. Z drugiej strony doświadczają, że ideologie rozpadają się, a nowoczesność potrafi być też nudną i „niestrawną”. Ci ludzie są przekonani o tym, że Słowo, które Pan pozostawił w swoim Kościele i w rzeczywistości wiary pozostają trwałe.

Z jednej strony w tym zakorzenia się radość i światło, ale z drugiej rodzi to niemało sprzeciwów wobec wiary, choć te przemijają i rozpadają się. Istnieją bowiem wielkie obszary niezwykle głębokiej tęsknoty za prawdziwym życiem w Kościele oraz wewnętrznego przekonania, że to on posiada Słowo Prawdy, że to w nim działają słowa życia wiecznego przekazanego przez Pana. To przekonanie rodzi ufną radość, że z nim można kroczyć ku przyszłości, a wiara pozostaje żywą. Właśnie dlatego wielu młodych ludzi jest przekonanych, że tutaj znajdzie słowa życia wiecznego. Co więcej, że nie potrzebują szukać gdzie indziej i nie muszą iść dokądkolwiek indziej.

Joseph Ratzinger, teolog i biskup, kardynał i Prefekt Kongregacji Nauki Wiary jest osobą dobrze znaną w Polsce. Doktoraty honoris causa (na przykład w Opolu i Lublinie), rozliczne wykłady i wywiady, książki i publikacje (tylko w ostatnim roku przełożono na język polski trzy książki Eminencji) to wszystko pomaga nam – w naszym tu i teraz – pogłębiać zrozumienie rzeczywistości Boga, człowieka i świata. Eminencjo, skąd bierze się i w czym zakorzenia to niezwykłe bogactwo człowieczych pytań o Boga, człowieka i świat?

– Owe bogactwo pytań o Boga, człowieka i świat bierze się z nieskończoności Boga. On sam jest nieskończony i niezmierzony, i to od Niego pochodzą niezgłębione źródła prawdy, miłości, piękna. Ich nigdy nie da się wyczerpać, a świat i człowiek są zrealizowaną formą zamiarów Boga, w nich odbija się Jego tajemnica. Stąd też rodzące się pytania o świat i człowieka znajdują ostateczne odpowiedzi, zanurzając się na powrót w Bogu. To dlatego także teologia pozostanie zawsze w pewnym wewnętrznym napięciu. Święty Jan od Krzyża powiedział kiedyś: „Bóg ma jedno serce w Jezusie Chrystusie”. Tu wszystko zostało powiedziane, i nie ma niczego więcej, co chciałbym dodać.

Z drugiej jednak strony trzeba powiedzieć, że istnieją kopalnie, w których otwierają się nowe korytarze, a w niej dają się odnaleźć pokłady skarbów.

Od ponad pięćdziesięciu lat zajmuję się teologią i potwierdzam to z całym przekonaniem, że Pismo Święte nie zestarzało się, ani nie stało się nużące. Nie wyczerpała się też jego treść. Dzieje się tak dlatego, gdyż w każdym czasie posiada ono moc przekonywania w coraz to nowych odsłonach, stając się takim obdarowaniem, o jakim wcześniej nikt nawet nie mógł pomyśleć. Owo niewyczerpanie Objawienia i samej prawdy, którą pokazuje Pismo Święte, a w którym przecież obecny jest sam Bóg, czyni z uprawiania teologii dziedzinę niezwykle pasjonującą – nie umniejszając oczywiście wagi innych sektorów naszej rzeczywistości – a co za tym idzie, czyni z niej dziedzinę piękną i ważną. On wskazuje, jak powinniśmy żyć, co powinniśmy i co możemy czynić, by wzrastać w naszym człowieczeństwie, To jest świat wiary, który zawsze dotyczy naszego ja i który najczęściej nas tak przepełnia, że nie sposób stać obok, a ciągle ma się do powiedzenia coś nowego.