Wielka radość i niebezpieczeństwa

Chrystus się rodzi!

List bożonarodzeniowy Świętego Soboru Biskupów PAKP do czcigodnych duchownych, umiłowanych mnichów i do wszystkich w Chrystusie braci i sióstr „…zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkich ludzi: Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, Którym jest Chrystus Pan” (Łk 2, 10-11). Tymi słowami Anioł Pański ogłosił grzesznej ziemi, w osobach betlejemskich pasterzy, wielką radość. Jakże się nie radować, kiedy na ziemię przychodzi sam Bóg – Chrystus, nasz Zbawiciel, który ogłosi światu pokój. Jakże się nie radować, kiedy Bóg Ojciec posyła na ziemię Syna swojego, aby On przyjął ciało ludzkie i odrodził je, odnowił obraz Boży, omroczony przez ludzki grzech. Narodzenie Chrystusa otworzyło królestwo łaski, objawiło Pocieszyciela, aby On odnowił całe życie ludzkie. Św. Grzegorz Teolog mówi: „Bezcielesny staje się cielesnym, Niewidzialny staje się widzialnym, Niedotykalny staje się dotykalnym… Syn Boży staje się Synem Człowieczym, żeby zbawić wszystkich ludzi”. Tajemnica wcielenia Boga w swej istocie jest niedostępna dla rozumu ludzkiego, niedostępna jest też dla aniołów, którzy w noc betlejemską zaśpiewali: „Chwała na wysokościach Bogu i na ziemi pokój…” (Łk 2, 14). Prawda wcielenia Syna Bożego jest podstawą naszej wiary w tajemnicę zbawienia człowieka, a tym samym kamieniem węgielnym Kościoła. Słowo Boże świadczy, że Przedwieczny Bóg oddał Syna swego Jednorodzonego, żeby świat został przez Niego zbawiony i „…żeby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16-17). Wsłuchując się w ewangeliczną opowieść o przyjściu na świat Chrystusa Zbawiciela, swoją modlitwą i myślą przenosimy się dzisiaj do Ziemi Świętej – Palestyny – i duchowo przeżywamy tę „wielką radość” (Łk 2, 10). Każdy z nas na swój sposób, na miarę sił duchowych i własnego rozwoju. Pełni radości duchowej kolejny raz odnawiamy swoją wiarę w Pana, który przyszedł do nas jako Dzieciątko i przyniósł światu miłość. To w niej, wszystko zwyciężającej miłości Chrystusa, w Jego stałej obecności w świętym Kościele – podstawa naszej wiary i ostateczny triumf dobra nad złem, życia nad śmiercią, Chrystusa nad antychrystem. Na tej prawdzie bazowało i bazuje święte Prawosławie! Dlatego nasze życie powinno być naśladowaniem Chrystusa, który „wczoraj, dzisiaj i na wieki Ten sam”, „Król Chwały, Prawda i Życie” (Hbr 13, 8). Drodzy Bracia i Siostry! Wstąpiwszy w czwarty rok trzeciego tysiąclecia złóżmy Panu dziękczynienie za miniony 2003 rok. Miłosierny Bóg w minionym roku pobłogosławił nasz Kościół pokojem, spokojem i stabilnością. Rok ten zaznaczył się ważnym wydarzeniem – historycznym triumfem kanonizacji męczenników Chełmsko-Podlaskich – którzy oddali swoje życie za święte Prawosławie w XX wieku. Powinno to służyć wykształceniu w nas odpowiedzialności za zachowanie i pomnożenie bogatej skarbnicy Prawosławia w naszej Ojczyźnie. Ogromne znaczenie mają wizyty w naszym Kościele zwierzchników lokalnych Kościołów: Konstantynopolitańskiego, Greckiego, Albańskiego, Amerykańskiego, a także oficjalne wizyty zwierzchnika naszego Kościoła w starożytnym Patriarchacie Aleksandrii i w świętym mieście Jerozolimie. Wszystko to, wraz z pomyślnie rozwijającym się życiem w parafiach, monasterach i diecezjach, świadczy o tym, że Pan „moc ludowi swemu daje i błogosławi lud swój pokojem”. „Chwała Bogu za wszystko, za radość i smutek”. Panie, pobłogosław nowy, 2004 rok! Niech będzie on szczęśliwy i błogosławiony dla wszystkich: Ojczyzny, Kościoła, naszych domów i całej ludzkości! Drodzy Bracia i Siostry! Świętując uroczyście chwalebne Narodzenie Chrystusa, nie zapominajmy o problemach i trudnościach, które dzisiaj stoją przed każdym z nas. Dzisiaj w świecie obserwujemy osłabienie wiary i miłości do Chrystusa. Człowiek dzisiejszy kieruje wzrok raczej w stronę materialnego zabezpieczenia swojego życia, a nie w stronę życia duchowego. Świat coraz bardziej pogrąża się w otchłań grzechu, pozbawia się „jedynego, co jest potrzebne” (Łk 10, 42). Sekularyzacja i globalizacja współczesnego życia kładą swoją pieczęć na naszym życiu duchowym. Naszym zadaniem dzisiaj jest trud urządzenia świata tak, żeby nie niszczono sprawiedliwości i zdrowego życia duchowego wierzących ludzi. Święta Ewangelia ze swoją nauką powinna być dla wszystkich ludzi najwyższą wartością. Z takim przekonaniem będziemy wstępować do Unii Europejskiej. Naszym świętym obowiązkiem jest przy pomocy dobra przeciwstawiać się złu. Jest to wielka odpowiedzialność tak świętego Kościoła, jak i każdego chrześcijanina prawosławnego w naszych czasach. „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12, 21). Pozdrawiamy Was, Czcigodni Ojcowie, Mnisi i Mniszki, Młodzieży i Dzieci, Bracia i Siostry ze Świętem Narodzenia Chrystusa i zbliżającym się nowym, 2004 rokiem! Modlitewnie przyzywamy na Was wszystkich Boże błogosławieństwo! Słowa troparionu „Narodzenie Twoje Chryste Boże nasz” niech zagoszczą w sercach każdego wierzącego człowieka, abyśmy mogli śpiewać wraz z aniołami: „Chwała na wysokościach Bogu i na ziemi pokój, w ludziach upodobanie ku dobremu” (Łk 2, 1-4). „Pokój niech będzie braciom i miłość wraz z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa” (Ef 6, 23). Z Bożego miłosierdzia, pokorni: + Sawa, Metropolita Warszawski i Całej Polski + Szymon, Arcybiskup Łódzki i Poznański + Adam, Arcybiskup Przemyski i Nowosądecki + Jeremiasz, Arcybiskup Wrocławski i Szczeciński + Abel, Arcybiskup Lubelski i Chełmski + Miron, Biskup Hajnowski + Jakub, Biskup Białostocki i Gdański + Grzegorz, Biskup Bielski Narodzenie Chrystusa 2003/2004 r. Stołeczne miasto Warszawa.