Święto w Fastowie na Ukrainie

Biskup Kasper Kazimierz Cieciszowski (1784-1798) odbudowawszy Fastów, stawia w roku w 1791 nowy, drewniany kościół, pod wezwaniem Świętego Krzyża. Parafia fastowska liczy wtedy 1.580 wiernych i ma kaplicę w Suszczakach. W roku 1903 parafia liczyła 2.075 katolików. Stary, drewniany kościół nie był w stanie pomieścić wszystkich przychodzących do świątyni, dlatego ówczesny proboszcz, ksiądz Stanisław Szeptycki, podjął się budowy nowego kościoła. Obrzędu poświęcenia i położenia kamienia węgielnego pod światynię dokonał ksiądz biskup Karol Niedziałkowski w dniu 8 maja 1903 roku. Kościół, mogący pomieścić 1000 osób, zaprojektowany został przez znanego architekta z Odessy – Władysława Dąbrowskiego wespół z ukraińskim architektem Fedirem Toupiarskym. A oto niektóre parametry: wysokość wieży – 43 metry; długość świątyni – 34,75 m; szerokość (w transepcie) – 21,75 m. Mury zbudowane są z cegły białej, kijowskiej, cokół z granitu hrabiego Józefa Potockiego z Szepietówki, a drewno na dach parafia otrzymała z lasów sławuckich księcia Sanguszki. Zieloną, glazurowaną dachówkę ksiądz Staanisław Szeptycki sprowadził z Włocławka. Wielką dobrodziejką budującego się kościoła była hrabina Branicka z Białej Cerkwi, fundatorka organów. Poświęcenia kościoła dokonano 18 września 1911 roku. Po poświęceniu kościoła kolejnym proboszczem w Fastowie został ksiądz Leon Zieleński (+1917). W roku 1934 kościół został przez sowieckie władze zamknięty, a najaktywniejszych członków parafii w 1937 roku zamordowano, bądź wtrącono na wiele lat do więzienia. Ostatnim proboszczem przed II wojną światową był formalnie, do roku 1934, a więc do czasu, kiedy kościół był czynny, ksiądz Franciszek Andruszewicz, skazany również na wieloletnie więzienie. Mimo represji, dalej odprawiano Msze św., w domach zaufanych parafian. Po II wojnie światowej funkcjonowała w kościele przez kilkanaście lat cerkiew prawosławna. W roku 1989 wysłano do Moskwy, na ręce kosmonautki, Walentyny Tiereszkowej, pismo, z prośbą o oddanie kościoła, podpisane przez 600 osób. Liczne petycje do władz, zwłaszcza postawa księdza Krapana, kilku nieustępliwych niewiast, oraz utworzonej rady parafialnej z panem Kazimierzem Łukasiewiczem na czele, doprowadziły wreszcie do zwrotu kościoła. W dniu 26 sierpnia 1989 roku władze miasta Fastowa postanowiły oddać wiernym kościół; w czerwcu 1990 roku ksiądz Jan Krapan dokonał aktu poświęcenia świątyni. Następcami księdza Krapana byli: ojciec Andrzej Kasjanienko, ksiądz Krzysztof Friedman, ksiądz Anatolij Hukałow. W dniu 8 września 1990 roku przybył do Fastowa dominikanin, ojciec Zygmunt Kozar OP. We Mszy św., brało wtedy udział 15 kobiet. Rok 1991 to rozpoczęcie remontu kościoła. Dnia 25 marca 1991 roku ojciec Zygmunt mianowany został proboszczem, i od tego czasu dominikanie obsługują kościół w Fastowie oraz dojeżdżają do kilku placówek należących do tej parafii. Dnia 9 lipca 2003 roku ojciec Zygmunt Kozar, w ostatnim stadium śmiertelnej choroby wyjeżdża do Polski, do Katowic, gdzie w boguckim szpitalu, otoczony troskliwą opieką duchowieństwa, lekarzy, pielęgniarek, zwykłych, szarych ludzi, Związku Górnośląskiego, władz Katowic i władz Fastowa, które pozostawały z Katowicami w korespondencji, w nocy, w dniu 2 października 2003 r., umiera. Zgodnie z Jego wolą, trumna ze zwłokami została przewieziona na Ukrainę, do fastowskiego kościoła, skąd dnia 11 października 2003 roku wyruszył na cmentarz wielotysięczny kondukt pogrzebowy. W dniu 28 października 2003 roku Rada Miasta Fastowa przyznała (pośmiertnie) ojcu Zygmuntowi Kozarowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta Fastowa. Dwa lata temu zakończono remont prezbiterium, a w maju b.r. rozpoczęto dalszy remont kościoła. Wstawiono także witraże, które zostały wykonane kilka lat temu. Zamontowano także nowe tabernakulum, które jest darem Zespołu Pomocy Kościelnej dla Katolików na Wschodzie, a który przekazał naszej parafii Ks. Józef Kubic TChr. Całość prac zostało wykonana dzięki ofiarności Stolicy Apostolskiej, fundacji: Kirche in Not, Renovabis, Stowarzyszenie św. Michała Archanioła w Londynie, oraz osób prywatnych z Polski, jak i z zagranicy.