Jak to Sylwestrem było?

Takie oczekiwanie było powszechne za czasów innego papieża Sylwestra II, pierwszego Francuza na tronie Piotrowym, związanego z historią Polski. Millenaryzm z czasów przełomu I i II tysiąclecia silnie oddziaływał na umysły ludzkie tamtych czasów. Zgodnie z zapowiedziami księgi Apokalipsy mówiącej o końcu tysiącletniego królestwa na ziemi i rozpoczęciu zagłady świata z lękiem oczekiwano zwłaszcza końca 1000 roku. Działo się to za rządów papieża Sylwestra II. Sam papież miał na modlitwie z niecierpliwością i lękiem oczekiwać nadejścia nowego roku, wraz z którym przeminie świat. Papież Sylwester II panował w okresie 2 kwietnia 999 - 12 maja 1003 Urodził się około 945r. w Owernii w pobliżu Aurillac we Francji. Pełnił obowiązki sekretarza arcybiskupa Adalberona. Na osobiste życzenie cesarza Ottona II został opatem w Bobbio, a następnie arcybiskupem Rawenny. Wybrany na papieża Gerbert przyjął imię Sylwester II. Był pierwszym Francuzem na tronie papieskim. Sylwester II i cesarz Otton III chcieli utworzyć jedno państwo chrześcijańskie, na wzór cesarstwa rzymskiego, obejmujące różne narody europejskie na zasadach równości. Jego zwierzchnikiem miał być cesarz, a przywódcą duchowym, podporządkowany władzy cesarskiej w sprawach świeckich. W 1000r. papież Sylwester II w porozumieniu z Ottonem III, zorganizował kościół na Węgrach, ustanowił arcybiskupstwo w Ostrzyhomiu Esztergon, które stało się siedzibą prymasa Węgier. Papież Sylwester II nadał Kościołowi w Polsce formy organizacyjne. W 1000r. w czasie zjazdu w Gnieźnie przy grobie św. Wojciecha, na którym cesarz Otton III spotkał się z księciem Bolesławem I Chrobrym, utworzono arcybiskupstwo gnieźnieńskie z Radzimem bratem przyrodnim św. Wojciecha jako arcybiskupem, był to warunek uzyskania godności królewskiej i rangi patrycjusza rzymskiego przez księcia Bolesława I Chrobrego, gdyż koronacji mógł dokonać tylko arcybiskup własnego kraju. Liturgiczne wspomnienie 31 grudnia przywołuje jednak postać innego papieża. Sylwester I był rodowitym Rzymianinem. Urodził się w drugiej połowie III wieku w Rzymie. Jego ojcem był Rufin. O jego dzieciństwie i młodości nie wiele wiemy. Przyjął święcenia kapłańskie jeszcze przed rozpoczęciem prześladowań chrześcijan przez cesarza Dioklecjana, ponieważ wiemy, że w czasie tych prześladowań chronił się przez kilka lat na Monte Soracte nie opodal Rzymu. 31 grudnia 314 r., dwadzieścia dni po śmierci papieża Milcjadesa, Sylwester został wybrany na biskupa Rzymu. Za czasów jego pontyfikatu odbyło się pierwsze w historii Kościoła powszechne zgromadzenie biskupów (I Sobór w Nicei) w 325 r., na którym Kościół ustosunkował się między innymi do nauki Ariusza (arianizm). Jednak w soborze tym Sylwester osobiście nie uczestniczył; wysłał tam jedynie swoich dwóch przedstawicieli. Poza źródłami historycznymi powstały też legendy o papieżu Sylwestrze. Jedna z nich mówi, że papież miał uzdrowić z trądu cesarza Konstantyna i w ten sposób skłonić go do przyjęcia chrztu. Jest to jednak mało prawdopodobne, ponieważ żadne źródła historyczne nie wspominają o trądzie Konstantyna, a chrzest cesarz przyjął dopiero dwa lata po śmierci Sylwestra, na łożu śmierci. Później podanie zostaje rozbudowane o informację o ofiarowaniu Sylwestrowi i jego następcom władzy cesarskiej nad Rzymem, Italią i całym Zachodem. W połowie VIII w. pojawia się dokument "Donacja Konstantyna", potwierdzający ten dar, który był oczywiście nieprawdziwy. Inne podanie głosi, że to właśnie Sylwester I nawrócił na wiarę chrześcijańską matkę Konstantyna, cesarzową św. Helenę. Papież Sylwester I zmarł 31 grudnia 335 roku. Jego święto obchodzi się od V wieku - Grecy obchodzą je 2 stycznia. Śmiertelne szczątki papieża spoczęły w Katakumbach św. Pryscylli, gdzie w VII wieku wystawiono ku jego czci bazylikę. Obecnie relikwie św. Sylwestra I znajdują się w Nonantola, 11 km od Modeny, gdzie spoczywają w głównym ołtarzu kościoła parafialnego. Imię Sylwester pochodzi od łacińskiego słowa silvestris, co oznacza "leśny, mieszkający w lesie".