III Krajowy Kongres Eucharystyczny: Homilia abp. Głodzia na rozpoczęcie

Uczy nas dzisiaj Ksiądz Markiewicz, że: “Nie zbuduje się żadnej wspólnoty chrześcijańskiej, jeżeli nie będzie ona zanurzona w celebracji Najświętszej Eucharystii”. /por. Zapiski duchowe/ Ta prawda odnosi się do wspólnot. Także do tych zakonnych, małżeńskich. Ale również do życia kapłańskiego. Przypominamy sobie o niej, gdy za chwilę małżonkowie, kapłani i osoby konsekrowane, obchodzące w tym roku dwudziestopięciolecie ślubów, odnowią swoje przyrzeczenia przed Bogiem. Przed Chrystusem, obecnym w Sakramencie Nowego Przymierza. Odnowić Przymierze z Bogiem „Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej.” (1 Kor 11,25). Eucharystia jest sakramentem Nowego Przymierza, zawartego we Krwi Chrystusa przelanej na Krzyżu. Eucharystia jest sakramentem Chrystusowej Zbawczej Ofiary. Jest Ofiarą Paschalną, od której bierze początek nasza wolność w Chrystusie Jezusie. Jest znakiem miłości, która nie cofa się przed ofiarą. Z tej Ofiary, która jest uobecniana w Eucharystii biorą swoją moc wszystkie sakramenty święte i wszelkie śluby składane w Kościele. Eucharystia jest dla nas źródłem mocy i pokrzepieniem, abyśmy wytrwali w naszym Przymierzu z Bogiem. Jako chrześcijanie i jako ludzie realizujący konkretne powołanie: kapłańskie, małżeńskie, czy zakonne. a. kapłani: Ilekroć jako kapłani stajemy wobec Najświętszego Sakramentu, odnawiamy w sobie całkowite oddanie Bogu. Przyjmując Komunię Świętą stajemy się przecież włączeni w Chrystusa wydanego i ofiarowanego Ojcu dla zbawienia świata. b. małżonkowie: Dla małżonków Eucharystia jest Sakramentem, który pokazuje, jak daleko powinna sięgać ich miłość wzajemna: „Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem.” (J 13,34). Miłować małżonka tak, jak Chrystus umiłował mnie. Choćby i do krzyża. Oto miara miłości, do której wzywa nas Eucharystia. Miłości, która nie cofa się przed poświęceniem, z którego wymaga choćby niełatwy w naszych czasach trud wychowania potomstwa. c. osoby konsekrowane: Chrystus obecny pod postacią zwykłego chleba, które jest „owocem ziemi i pracy rąk ludzkich, objawia wielkość powołania do życia konsekrowanego. Pokazuje, czym w Jego rękach może być ludzka zwyczajność. Jeśli zostanie Jemu całkowicie oddana. On przemienia ją swoją mocą i czyni znakiem i narzędziem swojej obecności. W Najświętszym Sakramencie mamy obecnego oblubieńca naszych serc i dusz. Jezusa Chrystusa. Panie, pozostań w naszych rodzinach Czym byłoby nasze życie kapłańskie, małżeńskie lub zakonne bez Eucharystii? Sługa Boży Ksiądz Ignacy Kłopotowski odpowiadał krótko: „Bez Przenajświętszego Sakramentu dusza moja byłby pustą, serce moje – zimne, a moje życie – smutne.” Dlatego dzisiaj, podczas III Krajowego Kongresu Eucharystycznego wołamy: “Panie, pozostań w naszych rodzinach”. Pozostań, jak pozostałeś z Uczniami w Emaus. Dopomóż nam przyjmować Słowo Boże w całej jego treści. Posilaj nas Swoim Ciałem w Komunii świętej. I umacniaj nas w naśladowaniu Twoich świętych. Abyśmy swoim życiem składali świadectwo wiary wszędzie, dokądkolwiek nas posyłasz. Amen.