Abp Edward Ozorowski nowym metropolitą białostockim

Arcybiskup Edward Ozorowski ma 65 lat, jest czwartym metropolitą archidiecezji białostockiej utworzonej przez Papieża Jana Pawła II w 1992 roku. 27 lat temu został wyświęcony na biskupa a jego pasterzowanie wpisuje się w kilkusetletnią posługę arcybiskupów i biskupów wileńskich, bowiem archidiecezja białostocka – obecnie jedna z 14 w Polsce - została wydzielona z terenów archidiecezji wileńskiej na ziemiach pozostałych w granicach Polski po II wojnie światowej. Obszar archidiecezji białostockiej wynosi 6000 km2. Obejmuje tereny między Narwią i Biebrzą oraz część Puszczy Białowieskiej. Utworzenie diecezji białostockiej (1991) i podniesienie jej do rangi arcybiskupstwa, a Białegostoku do godności stolicy metropolii (1992), było uwieńczeniem procesu usamodzielniania się tego Kościoła lokalnego. Metropolia białostocka składa się z archidiecezji białostockiej oraz diecezji sufraganalnych: łomżyńskiej i drohiczyńskiej. Życiorys Edward Ozorowski urodził się w 1941 roku w Wólce-Przedmieście koło Białegostoku. Został wyświęcony na kapłana w 1964, a 26 kwietnia 1979 roku na biskupa pomocniczego diecezji w Białymstoku. Hasłem jego posługi biskupiej są słowa: "W tym, który mnie umacnia". W roku 1976 uzyskał habilitację, w 1987 został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Kierował Archidiecezjalnym Komitetem Przygotowania Wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Białymstoku w 1991 roku. Od 1994 roku jest profesorem zwyczajnym nauk teologicznych w zakresie dogmatyki i historii teologii. Edward Ozorowski, wikariusz generalny archidiecezji białostockiej, od 27 lat posługuje w Archidiecezji Białostockiej jako biskup pomocniczy, od ponad 40 lat jako kapłan, od początku życia jest związany z Białymstokiem. Jest profesorem zwyczajnym teologii; jego dorobek naukowy liczy 1056 publikacji. Samo ich wyliczenie w Księdze Pamiątkowej wydanej dwa lata temu z okazji jubileuszu 25 lat posługi biskupiej zajęło 34 stronice. Wychował wielu kapłanów i studentów. Przez wiele lat był rektorem Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku. Przyczynił się do powstania Międzywydziałowej Katedry Teologii Katolickiej na Uniwersytecie w Białymstoku, której jest kierownikiem. Wykłada na kilku uniwersytetach - w Polsce i Sankt Petersburgu. Reprezentował Episkopat Polski na XI Zebraniu Zwyczajnym Synodu Biskupów w Watykanie w 2005 roku. W Episkopacie Polskim jest członkiem Komisji Nauki Wiary oraz Komisji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, bierze udział w pracach Zespołu ds. Sanktuariów w Polsce. Jest ponadto członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Towarzystwa Mariologicznego oraz International Biographical Centre i American Biographical Institute. Pracuje naukowo na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Uniwersytecie w Białymstoku, Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku, Wyższym Seminarium Duchownym w Sankt Petersburgu, Papieskim Wydziale Teologicznym – Sekcja św. Jana Chrzciciela w Warszawie; jest Kierownikiem Katedry Teologii Dogmatycznej Małżeństwa i Rodziny w Instytucie Studiów nad Rodziną na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Ponadto jest przewodniczącym Rady Naukowej ds. Kolegium Teologicznego i Studium Teologii w Białymstoku, oraz kierownikiem Międzywydziałowej Katedry Teologii Katolickiej na Uniwersytecie w Białymstoku. Za swoją działalność otrzymał między innymi nagrodę indywidualną Ministerstwa Edukacji Narodowej, Złoty medal Research Fellow ABI, nagrodę W. Pietrzaka za refleksję teologiczną nad człowiekiem i jego miejscem w historii zbawienia oraz za wkład w dialog ekumeniczny. Podstawowe dane: 1.05.1941: urodzony w Wólce-Przedmieście, Białystok; rodzice: Antoni i Marianna z d. Sosnowska 1954-58: I Liceum Ogólnokształcące w Białymstoku 1958-64: studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku 21.06.1964: święcenia Kapłańskie z rąk bp W. Suszyńskiego 1964-1970: studia na KUL i praca duszpasterska w Lublinie 1967: magisterium, praca pt.: "Nauka Adama Opatowczyka (+1644) o sakramentach w ogólności" 1970: doktorat, promotor - ks. prof. Wincenty Granat, tytuł rozprawy: "Nauka współczesnych teologów katolickich o kulcie świętych w życiu Kościoła pielgrzymującego (od Mystici Corporis do Vaticanum II)" 1970 – 1979: pobyt w Warszawie - praca w Akademii Teologii Katolickiej i duszpasterska w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus 1970: adiunkt ATK 1976: habilitacja (rozprawa „Eklozjologia unicka w latach 1596 – 1720”) 1978: docent ATK 1987: profesor nadzwyczajny 1994: profesor zwyczajny zdjęcie: Biuro Prasowe KEP