Hiszpania: Episkopat o terroryzmie

Instrukcja określa mianem terroryzmu stosowanie zbrodni oraz wszelkiego rodzaju przymusu, aby osiągnąć cele polityczne, społeczne lub ekonomiczne poprzez terror, paraliżując lub podporządkowując sobie ludność oraz instytucje prawne. Taka praktyka z istoty jest perwersyjna i niezgodna z moralną wizją życia. Nie tylko narusza prawo do życia i wolności, ale jest znakiem totalitaryzmu i braku tolerancji. „Jako obywatele i jako chrześcijanie pragniemy gorąco położenia kresu wszelkiej działalności terrorystycznej, która tak ciężko dotknęła w ciągu ostatnich 40 lat nie tylko Kraj Basków, ale całą Hiszpanię”, piszą biskupi. Wszyscy - rząd, partie polityczne oraz instytucje państwowe - „mają obowiązek przedłożyć jedność przeciwko terroryzmowi ponad słuszne różnice polityczne i strategiczne”. Nikomu nie godzi się czerpać korzyści politycznych z istnienia tego poważnego zagrożenia. Instytucje społeczne i religijne oraz każdy obywatel mają obowiązek współpracy, aby położyć kres terroryzmowi w Hiszpanii. Biskupi wyrażają swoją bliskość i solidarność z ofiarami terroryzmu. Jednocześnie stwierdzają, że „obiektywnie jest bezprawna jakakolwiek współpraca z terrorystami” oraz z „tymi, którzy ich popierają, ukrywają lub wspierają”. Społeczeństwo wolne i sprawiedliwe nie może w żaden sposób uznać organizacji terrorystycznej za prawnego reprezentanta politycznego żadnego sektora ludności ani za rozmówcę politycznego. „Podstawowym wymogiem dla normalizacji społeczeństwa i pojednania pomiędzy obywatelami jest całkowite zaprzestanie wszelkiej przemocy oraz wyrzeczenie się ze strony terrorystów narzucania własnych projektów przemocą”. Społeczeństwo dojrzałe, co więcej ożywione duchem chrześcijańskim, „mogłoby przyjąć w pewnych wypadkach jakiś rodzaj ułaskawienia, który umożliwiłby kres przemocy”. Niezbędnym warunkiem jest jednak definitywne wyrzeczenie się przez terrorystów „użycia przemocy i terroru jako instrumentu nacisku”. Konsekwencją terroryzmu jest też upadek moralny społeczeństwa. „Życie, integralność fizyczna i godność osób stają się monetą w osiągnięciu celów politycznych”. Odpowiedź powinna oprzeć się na „kolektywnym sumieniu moralnym, solidnie zakorzenionym w prawie moralnym, które chroni godność i wolność osób”. Kościół i katolicy ofiarują na tym polu swoją współpracę.