Anioł Pański: O nowym kościele

Papież pozdrowił także pielgrzymów w kilku językach. Zwracając się do Polaków powiedział: "Z serdecznym pozdrowieniem zwracam się do Polaków. W drugą niedzielę Adwentu liturgia przypomina nam słowa Jana Chrzciciela: "Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego". Jest to wezwanie do nawrócenia i do wzrastania w świętości w oczekiwaniu na spotkanie z Chrystusem. Przyjmijmy je otwartym sercem. Niech wam Bóg błogosławi!" Publikujemy cały tekst papieskich rozważań. Drodzy bracia i siostry! Dziś rano miałem radość konsekrować nowy kościół parafialny, pod wezwaniem Maryi Gwiazdy Ewangelizacji w dzielnicy Torrino Nord w Rzymie. Wydarzenie to, choć samo w sobie dotyczy tylko tej dzielnicy, nabiera symbolicznej wymowy w całym okresie liturgicznym Adwentu, kiedy przygotowujemy się do obchodów Narodzenia Pańskiego. W tych dniach liturgia przypomina nam nieustannie, że "Bóg przychodzi" odwiedzić swój lud, ażeby zamieszkać między ludźmi i tworzyć z nimi wspólnotę miłości i życia, czyli rodzinę. Ewangelia św. Jana wyraża w ten sposób tajemnicę Wcielenia: "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas"; dosłownie: "rozbił swój namiot pośród nas" (J 1, 14). Czyż wzniesienie kościoła wśród domów wioski czy dzielnicy miasta nie przywołuje tego wielkiego daru i tajemnicy? Kościół-budynek jest konkretnym znakiem Kościoła-wspólnoty, tworzonej przez "żywe kamienie", którymi są wierzący, obraz tak drogi Apostołom. Święty Piotr (1 P 2 ,4-5) i święty Paweł (Ef 2,20-22) uwypuklają, że "kamieniem węgielnym" tej duchowej świątyni jest Chrystus, i że skupieni wokół Niego i należycie zwarci, my również jesteśmy wezwani do udziału w budowie tej świątyni. Jeżeli więc to Bóg podejmuje inicjatywę, aby przyjść i zamieszkać pośród ludzi i to On jest głównym wykonawcą tego planu, prawdą jest również, że nie chce On realizować go bez naszej czynnej współpracy. Dlatego przygotowania do Bożego Narodzenia oznacza zaangażowanie w budowę "przybytku Boga wśród ludzi". Nikt nie jest zwolniony: każdy może i musi przyczynić się do tego, ażeby dom jedności był bardziej przestronny i piękny. Na końcu czasów zostanie on wykończony i stanie się "niebieskim Jeruzalem": "I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową - czytamy w Księdze Apokalipsy - i Miasto Święte - Jeruzalem nowe, ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża… Oto przybytek Boga z ludźmi" (Ap 21, 1-3). Adwent wzywa nas, byśmy skierowali wzrok ku "niebieskiemu Jeruzalem", które jest ostatecznym kresem naszego ziemskiego pielgrzymowania. A jednocześnie wzywa nas, abyśmy zaangażowali się modlitwą, nawróceniem i dobrymi uczynkami, aby przyjąć Jezusa w naszym życiu, aby zbudować wraz z Nim tę duchową budowlę, której każdy z nas - nasze rodziny i nasze wspólnoty - jest cennym kamieniem. Spośród wszystkich kamieni, które tworzą niebieskie Jeruzalem, niewątpliwie najwspanialszym i najcenniejszym, albowiem najbliższym ze wszystkich Chrystusa kamienia węgielnego, jest Najświętsza Maryja. Za Jej wstawiennictwem modlimy się, ażeby ten Adwent był dla całego Kościoła czasem duchowej budowy i w ten sposób przyspieszył nadejście Królestwa Bożego. Po modlitwie Anioł Pański. (po włosku) Z wielkim niepokojem śledzę to, co dzieje się na Bliskim Wschodzie, gdzie na przemian ze spiralą rozwiązania kryzysów, które nękają ten region, występują napięcia i trudności, które budzą obawy o nowe przejawy przemocy. Na specjalne przypomnienie zasługuje Liban, na którego obszarze, tak dziś jak i wczoraj, powołani są, by "żyć razem ludzie odmiennych kultur i religii, ażeby budować naród «dialogu i koegzystencji» i zabiegać razem o dobro wspólne" (adhortacja posynodalna Nowa nadzieja dla Libanu, n. 119). Podzielam zatem w obliczu najświeższych wydarzeń poważne zaniepokojenie Patriarchy, jego Świątobliwości kardynała Nasrallaha Boutrosa Sfeira oraz biskupów maronickich, wyrażone w komunikacie ogłoszonym w ubiegłą środę. W raz z nimi proszę Libańczyków i ich rządzących, aby mieli na sercu wyłącznie dobro kraju i zgodę między jego wspólnotami, kierując się w swych działaniach jednością, za którą odpowiedzialność spoczywa na wszystkich i na każdym, wymaga cierpliwych i wytrwałych wysiłków oraz nacechowanego ufnością i stałego dialogu (tamże, n. 120). Wyrażam nadzieję, że wspólnota międzynarodowa pomoże określić nie cierpiące zwłoki pokojowe i sprawiedliwe rozwiązania dla Libanu i dla całego Bliskiego Wschodu, a wszystkich wzywam do modlitwy w tym poważnym momencie. (po polsku) Z serdecznym pozdrowieniem zwracam się do Polaków. W drugą niedzielę Adwentu liturgia przypomina nam słowa Jana Chrzciciela: "Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego". Jest to wezwanie do nawrócenia i do wzrastania w świętości w oczekiwaniu na spotkanie z Chrystusem. Przyjmijmy je otwartym sercem. Niech wam Bóg błogosławi!