Kardynał Bertone: Nie utopia, lecz konkretny i praktyczny plan

RV: Eminencjo, a jak przedstawia się obecnie problem wolności religijnej? W Wielu miejscach świata jest ona deptana... Kard. Bertone: Papież, jak pamiętamy, postawił w centrum przesłania na Dzień Pokoju osobę ludzką. Łączy prawa człowieka z wolnością religijną. Zgodnie z przekonaniem Kościoła i tradycją jego nauczania, prawo do wolności religijnej jest filarem podtrzymującym wszystkie inne prawa człowieka. Jeśli narusza się wolność religijną, to cierpią na tym inne prawa człowieka. Niestety, w wielu krajach prawo wolności religijnej nie znajduje własnego miejsca w pakiecie praw przysługujących każdej osobie, każdej grupie społecznej, a zatem i każdej wspólnocie. O tym prawie wolności religijnej Ojciec Święty przypomniał również w czasie rozmów w Turcji. Uczynił to także w sensie ekumenicznym, gdyż Kościół katolicki nie domaga się tego prawa tylko dla katolików, ale dla wszystkich. Oczywiście dla chrześcijan, ale też dla wyznawców innych religii. To również należy do promocji praw wszystkich. RV: Jakie owoce przyniosły ubiegłoroczne podróże apostolskie Benedykta XVI? Kard. Bertone: Myślę szczególnie o trzech podróżach, niczego nie chcąc pominąć: podróży do Niemiec, do Hiszpanii na Światowe Spotkanie Rodzin i do Turcji. Poprzedziła je podróż do Polski, która dla Papieża była czasem dziękczynienia. Podkreślam to w chwili, gdy Kościół i społeczeństwo polskie przeżywa czas cierpienia i dramatu w związku z tym, co dotyczy ich niedawnej historii. Dla Papieża, jak sam to powiedział, podróż do Polski była wielkim aktem podziękowania temu narodowi, który dał nam Jana Pawła II - narodowi, który stawiał czoła przez całą swoją historię skrajnym, przeciwstawnym, uciskającym go reżimom. Ślady tego są widoczne do dziś. Papież został przyjęty z wielkim entuzjazmem przez polski Kościół, co sam podkreślił, nie jako obcy, lecz jako Następca Chrystusa. Jest to Kościół żywy, odważny i wierny, nawet jeśli przeżywał, jak to mogliśmy zauważyć, chwile niepewności i kompromisu. To Kościół, który również padł ofiarą skierowanych przeciw niemu nadużyć. Podróż do Niemiec dała Ojcu Świętemu możliwość naszkicowania wielkiej panoramy relacji między wiarą a rozumem. Jest to temat drogi Janowi Pawłowi II, który Benedykt XVI podjął, rozwinął i nagłośnił w swoich refleksjach jeszcze jako kardynał a obecnie Papież. Tym samym dał podstawy pod wielką podróż do Turcji. Ta zaś była czasem zbliżenia do problematyki islamu, z przemówieniami na to nastawionymi oraz kontaktu z osobistościami politycznymi i religijnymi tego kraju i świata islamu. Towarzyszyło jej otwarcie, nadzwyczajne przyjęcie i podtrzymanie w determinacji Kościoła na dalsze kroczenie drogą dialogu. Chodziło o połączenie wszystkich zdrowych zasobów religii i społeczeństw, po to by podążać drogami postępu, promocji życia, rodziny i pokoju. Podróż do Hiszpanii pokreśliła rolę rodziny, prawdziwej rodziny zgodnie z zamysłem Boga; opartej na małżeństwie pomiędzy mężczyzną i kobietą, oraz na tożsamości kobiety i mężczyzny, którą nie powinny targać żadne ludzkie plany czy zamiary. To było treścią papieskiego przesłania. Towarzyszyły mu nadzwyczajna radość i entuzjazm tysięcy rodzin. Pamiętamy też o milionach ludzi, którzy przyjęli Papieża w Hiszpanii. Świadczy to także o woli zdrowej części społeczeństwa do kontynuowania, pomimo wszelakich cierpień i trudności współczesnego życia, jakże złożonego a czasem i zagmatwanego, zwłaszcza życia rodzinnego, któremu niejednokrotnie brak właściwej ochrony prawnej i ekonomicznej, świadczy to o woli kontynuowania realizacji Bożego zamysłu względem rodziny. Tak więc przedstawiona została panorama i retrospektywna refleksja samego Benedykta XVI na temat wielkich podróży roku 2006, które położyły podstawy pod obfity plon we wspólnocie międzynarodowej oraz w Kościołach lokalnych jak i Kościele powszechnym.