Doktorat honoris causa ks. prof. Tadeusza Stycznia SDS

Podczas uroczystości obecna była Jej Wysokość Księżna Maria von Liechtenstein, a także pani Hanna Suchocka ambasador Rzeczypospolitej Polski przy Stolicy Świętej; prof. Rocco Buttiglione, senator Republiki Włoskiej, filozof i przyjaciel ks. Stycznia; o. prof. Wojciech Giertych OP, teolog Domu Papieskiego, ks. prof. dr hab. Andrzej Szostek MIC z Lublina; o. prof. dr hab. Edward Kaczyński OP, były rektor Uniwersytetu „Angelicum” w Rzymie; pan prof. Stanisław Grygiel z małżonką Ludmiłą; ks. dr Józef F. Tarnówka SDS, wikariusz prowincjalny polskiej prowincji salwatorianów z Krakowa; ks. prał. Stefan Wylężek, dyrektor Fundacji Jana Pawła II w Rzymie, a także towarzyszący Księdzu Profesorowi Styczniowi: ks. prof. dr hab. Alfred Wierzbicki, dyrektor Instytutu Jana Pawła II w Lublinie i ks. dr Piotr Ślęczka SDS, pracownik tegoż Instytutu. Udział wzięli także współbracia ks. Stycznia z Domu Generalnego Salwatorianów w Rzymie. Zebranych powitał ks. prof. Livio Melina, dziekan Instytutu. Uzasadniając rację nadania doktoratu honoris causa ks. Styczniowi wspomniał jego ogromy wkład w studia nad rodziną, a także przyczynek w powstanie Instytutu przy Uniwersytecie Laterańskim. Odczytał telegramy gratulacyjne, które nadesłali Kard. Camillo Ruini, wikariusz generalny diecezji rzymskiej, będący równocześnie wielkim kanclerzem Instytutu oraz Kard. Angelo Scola, patriarcha Wenecji, niegdyś pełniący funkcję dziekana i rektora tejże uczelni. Laudację w języku łacińskim wygłosił ks. prof. Jarosław Merecki SDS, wykładowca rzymskiego Instytutu oraz uczeń i współpracownik Księdza Stycznia. Przedstawił w niej sylwetkę naukową Księdza Profesora, jego koncepcję etyki oraz fakt, że ks. Styczeń od lat młodości był nie tylko przyjacielem papieża Jana Pawła II, ale przede podejmując filozofię personalistyczną Karola Wojtyły, rozwinął ją i uporządkował metodologicznie. Prelegent podkreślił też wkład Księdza Stycznia w powstanie encykliki „Veritatis splendor” oraz jego zaangażowanie w dyskusji w obronie nienarodzonych. Nastąpiło uroczyste wręczenie togi oraz dyplomu doktora honoris causa Księdzu Profesorowi. Po czym głos Ksiądz Profesor wygłosił „lectio doctoralis” na temat: „L’antropologia adeguata di Karol Wojtyła – Giovanni Paolo II. Ritratto dell’uomo” (Człowieka portret własny. Karola Wojtyły – Jana Pawła II antropologia adekwatna). W wykładzie Ksiądz Profesor mówił m.in.: „Małżeństwo i rodzina to wspólnota odzwierciedlająca to, kim jest człowiek jako osoba. To także środowisko jego spełniania się jako osoby. Tę oto wizję antropologii Jan Paweł II kreśli w szczególnym dziele swego pontyfikatu, w dziele Mężczyzną i niewiastą stworzył ich. Kreśli „człowieka portret własny”, wychodząc jako filozof od jego „personalistycznego obrazu” i dochodząc jako teolog do jego wizji „wcielonego obrazu Boga”. Skoro w osobę wpisane jest – jak pisze Jan Paweł II – „prawo daru”, to człowiek kreśli swój „portret własny” poprzez bezinteresowny dar z samego siebie. Jeśli z kolei ciało stanowi również element konstytutywny osoby ludzkiej, to ów bezinteresowny dar spełnia się także poprzez ciało. Tak oto ciało jako znak wyrażający osobę, staje się „współtworzywem” tego, co Wojtyła nazywa „commmunio personarum”. Człowiek jako osoba spełnia się więc w wymiarze komunijnym, fundamentalnym zaś miejscem tego spełnienia jest małżeństwo i rodzina. To w małżeństwie i rodzinie nade wszystko człowiek kreśli swój „portret własny”. Oto dlaczego Jan Paweł II, wielki obrońca godności osoby ludzkiej, nie mógł nie być zarazem obrońcą godności małżeństwa i rodziny. Oto też dlaczego Autor „Osoby i czynu” nie mógł nie napisać dzieła „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich”. Antropologia personalistyczna spełnia się bowiem w antropologii komunijnej. Taka też tylko zasługuje na miano antropologii adekwatnej”. Podniosła i wzruszającą uroczystość zakończyło odśpiewanie hymnu „Salve Regina” w wykonaniu zespołu studentów Instytutu. Rektor, ks. Melina podkreślił, iż jego osobistym pragnieniem było nadanie doktoratu honoris causa ks. prof. Styczniowi, gdyż należy on do grona osób, którym to uhonorowanie najbardziej się należało. Sam zaś ks. Styczeń nie ukrywał swojego wzruszenia tak szczególnym wyróżnieniem.