Warszawa: Obrady Komisji Duszpasterstwa Episkopatu Polski

Odnosząc się z kolei do wielu stosowanych dziś osiągnięć w dziedzinie biotechnologii zauważył, że nie można jej traktować jako dalszej części ewolucji genetycznej. Modyfikacja przyrody w ten sposób - choć często przynosząca korzystne efekty w rolnictwie czy hodowli bydła – nie może być korzystnie oceniana z punktu widzenia ekologii. I choć rozwój inżynierii genetycznej jest nieodwracalny, to trzeba czuwać nad tym, aby nie doprowadzić do większych spustoszeń. Podkreślił, że „modyfikacja życia przyrody przez człowieka stanowi zagrożenie dla osoby ludzkiej i jest wyzwaniem nie tylko dla nauki i ekologii, ale także dla etyki, filozofii i teologii”. Zwrócił uwagę, że w tej sferze bardzo cenną pomocą jest dokument wydany w 2001 r. wspólnie przez Jana Pawła II i prawosławnego patriarchę Bartłomieja I „O obowiązku szanowania świata stworzonego”. Odnosząc te nowe zdobycze nauki do człowieka, franciszkanin zauważył, że „gdy ingerencje i manipulacje w świecie przyrody zbyt głęboko wchodzą w antropologiczny wymiar osoby ludzkiej, wówczas ze względu na człowieka należy postawić zakaz prowadzenia badań i zastosowań biotechnologii”. Zatem zadaniem Kościoła winno być ocenianie tych zagadnień i nowych wyzwań z punktu widzenia etyki. Wśród konkretnych postulatów do programu duszpasterskiego o. Brusiłło wskazał na potrzebę specjalnego listu pasterskiego Episkopatu, który dotyczyłby życia i ekologii. Jego celem byłoby uwrażliwienie wiernych nie tylko na problemy ekologii, ale przede wszystkim na potrzebę kontemplacji i zachwytu dla dzieła Stworzenia, jako istotnej inspiracji dla rozwoju wiary. Postulował też włączenie do programu duszpasterskiego zachęty do udziału parafii w takich społecznych inicjatywach jak np. Dzień Ziemi, Sprzątanie Świata, oszczędzania energii i wody, itp. Towarzyszyć temu winien duszpasterski program edukacji ekologicznej, realizowany w ramach szkolnej katechezy. Dalsze etapy i pomysły... W najbliższych tygodniach konkretne etapy programu duszpasterskiego zostaną sprecyzowane przez członków Komisji Duszpasterskiej. Zaproponowano też bezpośrednie włączenie do dalszego konstruowania programu m.in. Ruch Hospicyjny oraz specjalistyczne duszpasterstwa rodzin, lekarzy, dawców krwi, sportowców, turystyczne, itp. Postulowano, aby wiele uwagi poświęcić promocji programu duszpasterskiego za pośrednictwem mediów, w szczególności katolickich, które winny przygotować własne materiały dotyczące atrakcyjnej prezentacji założeń jak i poszczególnych etapów programu. Rolę inicjatora w tym zakresie ma pełnić Katolicka Agencja Informacyjna. Wysunięto też pomysł organizacji corocznego kongresu liderów laikatu i osób zaangażowanych w duszpasterstwo na różnych szczeblach, gdzie w atrakcyjny sposób, dzięki kompozycji znakomitych prelegentów i artystów, zaprezentowana byłaby główna tematyka rozpoczynającego się programu duszpasterskiego.