Największa relikwia chrześcijaństwa w Polsce

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego na wałbrzyskim osiedlu Podzamcze to jedyne miejsce na Dolnym Śląsku i jedno z nielicznych w Polsce, gdzie przechowywana jest największa relikwia chrześcijaństwa. Dwa niewielkie kawałki krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus, trafiły do świątyni w 2000 roku. Przywieziono je prosto z Watykanu. Autentyczność daru potwierdza dokument Stolicy Apostolskiej, zawieszony na ścianie przy ołtarzu relikwii. - Osiem lat temu dobiegła końca budowa naszego kościoła. Zwróciliśmy się wówczas z prośbą do biskupa naszej diecezji ks. Tadeusza Rybaka o pomoc w zdobyciu relikwii - wspomina ks. Andrzej Raszpla, proboszcz parafii. - Biskup legnicki poparł naszą prośbę i wysłał w tej sprawie list do Watykanu. W piśmie duszpasterz argumentował, że nowa świątynia poświęcona została Krzyżowi Świętemu. Podkreślił także, że Wałbrzych to środowisko ludzi pracy dotkniętych bezrobociem. Obecność relikwii ma im pomagać w modlitwie i przezwyciężaniu trudności. Prośbę rozpatrzono pozytywnie. Kawałki Krzyża Świętego wprowadzono uroczyście do kościoła 14 września 2000 roku, trzy dni przed konsekracją świątyni. W szóstą rocznicę tego wydarzenia wałbrzyski kościół został wyniesiony do rangi Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego Diecezji Świdnickiej. Ogłoszono wtedy również dekret biskupa, w którym określono łaski i odpusty spływające na wiernych, którzy będą się modlili w świątyni. Szczególnego błogosławieństwa można jednak dostąpić tylko raz w roku. - W trakcie obchodów Wielkiego Piątku odprawiamy dwie drogi krzyżowe - mówi ks. Andrzej Raszpla. - Po zakończeniu pierwszej o godz. 9 relikwiarz jest podawany wiernym do ucałowania. Natomiast drugiej drodze krzyżowej o godz. 21 przez ulice Podzamcza przewodniczy biskup świdnicki ks. Ignacy Dec. Krzyż, na którym umarł Jezus, został odnaleziony prawdopodobnie na przełomie III i IV wieku przez Helenę, macochę cesarza Konstantyna. Wraz z gwoździami i tabliczką Skazańca krzyż był włożony do dużego zbiornika, który zakopano na wzgórzu Golgota. Pierwsza wzmianka o tym wydarzeniu pochodzi z 348 roku, a jej autorem jest biskup Cyryl. Według kościelnych źródeł historycznych, Helena znalazła trzy krzyże. Jeden Jezusa i dwa, na których umarli powieszeni razem z nim łotrowie. Święte drzewo miała wskazać przybita do niego tabliczka oraz cudowne zdarzenie. Wówczas krzyż podzielono na trzy części, którymi Helena obdarowała Jerozolimę, Rzym i Konstantynopol. Do Polski relikwie przywieziono dopiero w XIV wieku. Prawdopodobnie był to fragment, który tysiąc lat wcześniej otrzymał w darze Konstantynopol. Fragment krzyża przechowywano w bazylice dominikanów w Lublinie. Niestety, w 1991 roku został skradziony i nie odnaleziono go do dziś. Od 1306 roku pięć cząstek krzyża posiada sanktuarium w Górach Świętokrzyskich. Niewielkie fragmenty relikwii - oprócz kościoła w Wałbrzychu - mają również świątynie w Klebarku Wielkim koło Olsztyna i Elblągu. Ponadto w skarbcu katedry na Wawelu przechowywany jest kawałek gwoździa, którym przybito Jezusa do krzyża. Królowi Władysławowi Jagielle oraz jego żonie królowej Zofii przesłał go kardynał Jordan de Ursinis. W taki sposób na polecenie papieża Marcina V podziękowano polskiemu królowi za chrzest Litwy.