Zmarł o. prof. Mieczysław Albert Krąpiec

WYKŁADOWCA I DZIEKAN WYDZIAŁU FILOZOFICZNEGO KUL Wykłady z metafizyki rozpoczął w 1951 'oku. Z początkiem lat sześćdziesiątych pisarz amerykański Jerome David Salinger, autor Buszującego w zbożu, sformułował po;ląd, który wciąż jest bardzo aktualny: W gęgu uniwersyteckim nikt nigdy nawet nie napomknąl, że celem poznania powinna być mądrość. Jeśli nie odnosi się on do KUL-u, to głównie za sprawą o. Krąpca, który ukończywszy gimnazjum klasyczne i studia dominikańskie zespalał w swej twórczości filozofię starożytną ze średniowieczną, koncentrując się przede wszystkim na teorii bytu Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu. W toku badań uznał ich za współtwórców klasycznej metafizyki, często przez potomnych wypaczanej, a przez współczesnych traktowanej jako dwie całkowicie różne koncepcje: filozoficzna Arystotelesa i teologiczna lub pseudofilozoficzna Tomasza. Ojciec Krąpiec wykazywał, że ta druga jest twórczą kontynuacją pierwszej, że Akwinata ani na krok nie odstąpił od realizmu Stagiryty, spojrzał natomiast na jego teorię bytu przez pryzmat fenomenu ludzkiego. Ten zaś nie da się pomyśleć bez odniesienia go do Boga, czyli do Bytu jako bytu w sensie absolutnym (Jestem, który Jestem). Wypunktowanie tej właśnie sprawy uznał Jan Paweł II za znamię i zasługę tzw. szkoły lubelskiej: Stajemy się świadkami znamiennego powrotu do metafizyki (filozofia bytu) poprzez integralną antropologię... Św. Tomasz wyrażał to w kategoriach filozofii istnienia jako actus essendi. Filozofia religii wyraża to w kategoriach antropologicznego doświadczenia (Przekroczyć próg nadziei, s. 46). Określenia lubelska szkoła filozoficzna i uprawiana w niej filozofia klasyczna stały się popularne zarówno w kraju jak i za granicą dzięki publikacjom o. Krąpca. Jego dorobek naukowo-badawczy liczy 20 pozycji książkowych, z których wiele zostało przełożonych na język angielski, oraz ok. 250 studiów i artykułów. Rozpatrywał w nich - w świetle wymienionego wyżej podstawowego wątku swoich dociekań filozoficznych - problemy: poznania, miłości, wolności, zła, śmierci, kultury, religii, prawa, moralności, polityki, wytwarzania, a zwłaszcza szczególnie dzisiaj aktualny problem stosunku języka do rzeczywistości. Zaznaczał swoją obecność we wszystkich niemal dziedzinach ludzkiej aktywności po to, by przywracać im ich antyczno-średniowieczny wymiar, zgodnie z którym celem ludzkiego poznania powinna być mądrość. Odejście od tak rozumianej filozofii klasycznej stanowi poważne zubożenie życia duchowego współczesnej nam cywilizacji.