Przemówienie powitalne Benedykta XVI do władz Australii

Wśród osadników, którzy docierali tu z Europy, znaczną grupę stanowili zawsze katolicy. Możemy być dumni z wkładu, jaki wnosili w budowę tego kraju, zwłaszcza w dziedzinie szkolnictwa i opieki zdrowotnej. Jedną z wybitnych postaci w historii Australii jest bł. Maria MacKillop. Jeszcze dziś będę się modlić przy jej grobie. Wiem, że jej wytrwałość w zwalczaniu trudności, jej wystąpienia w obronie ofiar niesprawiedliwości oraz jej świadectwo świętości stały się źródłem inspiracji dla wszystkich Australijczyków. Jej a także siostrom św. Józefa od Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz innym zgromadzeniom zakonnym należy się wdzięczność całych pokoleń Australijczyków, za sieć szkół, które założyły, a także za świadectwo życia konsekrowanego. W dzisiejszym, bardziej zeświecczonym społeczeństwie, wspólnota katolicka w dalszym ciągu wnosi ważny wkład w życie narodu, nie tylko w dziedzinie szkolnictwa i opieki zdrowotnej, lecz przede wszystkim poprzez wskazywanie duchowego wymiaru kwestii dominujących we współczesnych debatach. Skoro tak licznie przybyli w tych dniach do Australii młodzi ludzie, należy zastanowić się nad tym, jaki świat pozostawimy przyszłym pokoleniom. Wasz hymn narodowy mówi, że ta ziemia “obfituje w dary natury, niezwykłej i rzadkiej piękności”. Piękno Bożego stworzenia przypomina nam o konieczności ochrony środowiska i odpowiedzialnego gospodarowania zasobami ziemi. Pragnę w tym miejscu podkreślić, że Australia w sposób bardzo poważny i odpowiedzialny troszczy się o dobro środowiska naturalnego. Podobnie troszczy się o dobro ludzi, jest bowiem krajem, który z wielkodusznością uczestniczył w międzynarodowych misjach pokojowych, przyczyniając się do rozwiązywania konfliktów na Pacyfiku, w południowo-wschodniej Azji i w innych regionach świata. Ze względu na wielość religii, które tradycyjnie tu współistnieją, w Australii dobrze rozwija się dialog ekumeniczny i międzyreligijny. Cieszę się, że podczas tej wizyty spotkam się z lokalnymi przedstawicielami różnych wspólnot chrześcijańskich i innych religii. Pragnę wyrazić poparcie dla ich zaangażowania, będącego znakiem pojednawczego działania Ducha Świętego, który prowadzi nas drogą poszukiwania jedności w prawdzie i w miłości. Jestem tu jednak przede wszystkim po to, by spotkać się z młodzieżą – z Australii i ze wszystkich stron świata – i modlić się o nowe wylanie Ducha Świętego na wszystkich uczestników naszych uroczystości. Tematem Światowego Dnia Młodzieży w 2008 r. są słowa, które sam Jezus skierował do swoich uczniów, zapisane w Dziejach Apostolskich: “Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie Moimi świadkami (…) aż po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Modlę się, by Duch Święty przyniósł duchową odnowę temu krajowi, całemu narodowi australijskiemu i Kościołowi w Oceanii, naprawdę aż po krańce ziemi. Młodzież ma dziś przed sobą oszołamiającą różnorodność życiowych wyborów i trudno jej czasem rozpoznać, jak najlepiej spożytkować swój idealizm i zapał. To Duch Święty daje mądrość, która pozwala rozeznać właściwą drogę, i odwagę, by nią iść. To On wieńczy nasze nieporadne starania swoimi Bożymi darami, jak wiatr, który napełniając żagle, popycha łódź o wiele skuteczniej niż pracujący w trudzie wioślarze. Duch Święty pozwala mężczyznom i kobietom wszędzie i w każdym pokoleniu osiągnąć świętość. Oby za sprawą Ducha Świętego młodzi ludzie, zgromadzeni na obchodach Światowego Dnia Młodzieży, mogli odważnie dążyć do świętości. Świat potrzebuje tego bardziej niż jakiejkolwiek innej rzeczy. Drodzy przyjaciele Australijczycy, jeszcze raz dziękuję za gorące przyjęcie i cieszę się, że mogę spędzić te dni z wami i z młodzieżą z całego świata. Niech Bóg błogosławi wszystkim tu obecnym – pielgrzymom i mieszkańcom tego kraju. Niech zawsze błogosławi i ma w opiece Australię. tł. L’Osservatore Romano